ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΧΑΡΙΣΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ;

Γράφει ο Αντίοχος

Ετούτες τις μέρες, του (δίκαιου…) ξεσηκωμού της αγροτιάς, καλό είναι να μην ξεχνάμε τον έναν και μοναδικό μεταπολεμικό Ηγέτη της χώρας, που χάρισε τα χρέη της αγροτιάς: τον Γεώργιο Παπαδόπουλο!

Ήταν 30 Μαρτίου του 1968, όταν από βήματος του Αλεξανδρείου Μελάθρου της Θεσσαλονίκης, ο Εθνικός Ηγέτης εξήγγειλε τα κάτωθι στους αγρότες που είχαν συγκεντρωθεί για να τον ακούσουν:

«Έχετε το προνόμιον να είσθε εκείνοι που...

ευρίοκεσθε πλησιέστερα προς την Γην αυτην, που ευρίσκεσθε εις στενωτέραν σύνδεσιν μαζί της. Διότι η Γη αυτή αποτελεί για σας παράγοντα ζωής, σκοπόν, αφετηρίαν και τέλος της ζωής σας.’ Εστε λοιπόν πέραν οιουδήποτε άλλου λαού υπερήφανοι και δια τούτο: Είσθε οι αγρόται της Ελλάδος, είσθε οι Έλληνες των Ελλήνων. Είσθε η πλέον υγιής μερίδα του Ελληνικού λαού. Εις όλην την ιστορίαν της Πατρίδος μας, πάντοτε υπήρξατε ο κυματοθραύστης, επί του οποίου εθραύσθησαν όλοι οι κίνδυνοι, οι οποίοι ηπείλησαν την Πατρίδα μας. Και τούτο το επετύχατε μόνον χάρις εις την αγνότητα και χάρις εις την δύναμιν της Φιλοπατρίας και την συνείδησιν ευθύνης έναντι αυτού το οποίον εμάθατε από την γιαγιά σας, από τον πατέρα σας, από τον παπά της εκκλησίας, από όλους τους σεβάσμιους της κοινότητος, οι οποίοι σας μιλούσαν δια την Πατρίδα, την Θρησκείαν και την Οικογενειαν. (…) Είσθε το καθαρό μυαλό και η Ψυχή του Έθνους! Ως πρώτην εκδήλωσιν εκ μέρους του Κράτους το οποίον οφείλει να σας βοηθήση να απολυτρωθήτε από το παρελθόν και να βαδίσετε τον νεον δρόμον, τον δρόμον των πεπρωμένων της Ελλάδος δια να αποδείξω αυτήν την στιγμήν και εμπράκτως την θεσιν μου, σας αναγγέλλω ότι η Κυβέρνησις έλαβε μίαν μεγάλην απόφασιν: απεφάσισεν τον χαρισμόν των αγροτικών χρεών! Ιδού, επομένως, ο στίβος ελεύθερος. Έκοψα κάθε δεσμόν προς το αμαρτωλόν παρελθόν, κάθε δεσμόν αδρανείας.Το πεδίον «Ελλάς» είναι δικόν σας. Ριφθήτε εις την μάχην. Είναι η μάχη της Ελλάδος!».

Τα χρέη που χαρίστηκαν ήταν 7.764.650.000 δρχ. και αφορούσαν 643.844 αγροτικές οικογένειες, που μέχρι τότε βρίσκονταν με τη θηλιά στον λαιμό!

Έτσι, απελευθερώθηκαν οι αγρότες από τα δεσμά τους και μπόρεσαν να πετύχουν τα επόμενα χρόνια την πολυπόθητη αυτάρκεια της Ελλάδος σε αγροτικά-κτηνοτροφικά προϊόντα, συντελώντας έτσι στο «ελληνικό οικονομικό θαύμα» που πέτυχε η 7ετία. Παράλληλα, και σε συνδυασμό με τα έργα που έγιναν στην ύπαιθρο (εξηλεκτρισμού μέχρι το τελευταίο χωριό -ο γράφων είδε… φως για πρώτη φορά στην ζωή του το 1969-, υδρεύσεως, οδοποιίας, κ.λπ.), οι αγρότες έγιναν κύριοι της γης τους και απόκτησαν μεγάλη αγοραστική δύναμη. Έτσι καταλάγιασε το διαρκώς ογκούμενο μέχρι τότε κύμα της αστυφιλίας και απόκτησε ζωή η ελληνική ύπαιθρος.  

Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε!