Ο αγών και η θυσία του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη

Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος

Βρισκόμαστε στον Δεκέμβρη τού 1944. Ήταν Οκτώβριος τού ιδίου έτους όταν η πατρίς μας απελευθερώθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα. Για τον αιώνιο μισελληνικό εσμό όμως που χωρεί σε όλα τα συμμαχικά και εχθρικά στρατόπεδα, η Ελλάς έπρεπε να μείνει δέσμια και ακόμη χειρότερα να αποδεκατιστεί άνευ συγκροτήσεως σε οργανωμένο κράτος με εθνικό στρατηγικό σκοπό. Διότι η Ελλάς εξερχόμενη εκ τής πολεμικής δίνης...
ως υποτίθεται νικήτρια έπρεπε να αποκατασταθεί εδαφικά και κυριαρχικά, αξιοποιώντας την κοινωνική της συνοχή και τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα.

Όμως οι μισέλληνες και αντίχριστοι νεοταξίτες είχαν απεργαστεί από τον καιρό κιόλας τής κατοχής την εμπλοκή τής ξενοκίνητης και τρομοκρατικής λαίλαπας τού ελληνόφωνου κομμουνισμού, τού κόμματος που ίδρυσαν ο Αβραάμ Μπεναρόγια και ο Κουν Βεντούρα. Μέσα στην κατοχή λοιπόν είχαμε τον πρώτο κομμουνιστοσυμμοριακό γύρο, με τούς κομμουνιστές να χτυπούν πάσα ελληνική πατριωτική αντίσταση. Για να φτάσουμε μετά την απελευθέρωση στον δεύτερο και δυστυχώς όχι έσχατο τρομοκομμουνιστικό γύρο αίματος.

Το κομμουνιστικό κόμμα έχει αρνηθεί την συμμετοχή του στην πρώτη ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση, την οποία συμμετοχή αρχικώς είχε αποδεχτεί και επομένως με έξωθεν εντολές κατόπιν αρνήθηκε. Σκοπός των κομμουνιστών είναι η ένοπλη κατάληψη τής εξουσίας. Πρόθεση υπαρκτή που κουβαλούσε μαζί της τον απώτερο σκοπό τής νεκρώσεως τής ανασυγκροτήσεως τής Ελλάδος, τον εδαφικό και πληθυσμιακό μας ακρωτηριασμό και την διαρκή διεθνή κηδεμονία τής Πατρίδος μας στον άνομο νεοταξισμό.

Οι κομμουνιστές βαδίζουν με δόλιο σχέδιο. Μπαίνουν στην διαδικασία να ξεσηκώσουν τον ελληνικό λαό με διαδήλωση στο Σύνταγμα και δείχνουν τις δήθεν αγαθές προθέσεις τους σηκώνοντας όπλα κατά Ελλήνων αστυνομικών και κατά παντός Έλληνα που διαφωνεί με τα δολοφονικά τους σχέδια. Θέλουν να καταλύσουν την ασφάλεια και το δίκαιο μέσα στην πρωτεύουσα Αθήνα και να φτάσουν στον τελικό σκοπό τους. Και έτσι επιτίθενται εναντίον όλων των αστυνομικών τμημάτων, προκαλώντας τούς πρώτους ηρωικούς νεκρούς τής Πατρίδος μας το διάστημα εκείνο.

Το Αστυνομικό Τμήμα τής Καλλιθέας κοσμείται πάντοτε από τις φωτογραφίες των επίγειων αγγέλων μας, με τα καντηλάκια τους να βαστιούνται πάντα αναμμένα μαζί με την θύμησή τους. Τα αστυνομικά τμήματα πίπτουν αρχικά, αλλά ο Αγών τού Έθνους συνεχίζεται  και φτάνει έως τα τείχη τής Σχολής Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.

Μέσα από την γραμμή αμύνης τής Φυλής μας ίστανται φρουροί ακοίμητοι οι αξιωματικοί και οι μαθητές που θα στελεχώσουν την Χωροφυλακή μας. Στην είδηση τής επερχόμενης εφόδου και περικύκλωσης τού Συντάγματος από τα κομμουνιστικά λυκόρνεα, έχουν σπεύσει προς βοήθεια Χίτες και πας δυνάμενος εθνικιστής και πατριώτης.

Η μάχη ξεκινάει. Είναι λυσσώδης. Ακολουθεί το σύστημα τής προσβολής ενίων γραμμών για να επιτύχουν οι κομμουνιστοσυμμορίτες την εισβολή. Η δύναμη πυρός των ερυθρών μισθοφόρων τού νεοταξισμού είναι μεγάλη σε ισχύ και πυρά. Το πάνθεον των Ηρώων τού Ελληνικού Έθνους μεγαλώνει. Αν πέσει το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη θα πέσει και η πρωτεύουσα. Όμως η δύναμη τής ελληνικής ψυχής που μάχεται για Πίστη και Πατρίδα είναι μεγαλύτερη. Έχει Αρχηγό τον Χριστό και νικάει τα αντίχριστα σκύβαλα που υποχωρούν ταπεινωμένα.

Είναι η Ελληνική Χωροφυλακή και τα Ιερά Ελληνικά Όπλα που κάποιοι σύγχρονοι διεθνιστές Εφιάλτες θέλουν να μειώσουν. Αλλά οι Εθνικές Δυνάμεις αποτελούν την Φωνή και την Λόγχη ταυτόχρονα τής Ελληνικής Φυλής. Και οι Έλληνες τιμούν, θυμούνται και θα συνεχίσουν τον Ιερό Αγώνα για Πατρίδα χριστιανική, ελληνική, ενωμένη και ισχυρή. Δόξα και Τιμή Αιώνια στους Αθάνατους Ήρωες τής Μάχης τού Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.