Ανάμεσα σε ζωντανούς νεκρούς

Με όλη τη λύσσα των εχθρών της Ελλάδας που αγωνίζεται να ζήσει, στραμμένη προς τη Χρυσή Αυγή και με τον Αρχηγό και συναγωνιστές να βρίσκονται στα κελιά της Τιμής, θα μπορούσε κανείς σε πρώτο επίπεδο να στρέψει την οργή του προς τους εν Ελλάδι εντολοδόχους ξένων κέντρων και τους δημοσιογράφους που προσπαθούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με το "πακέτο" που λαμβάνουν μηνιαία. Ωστόσο, όταν παρακολουθείς τους πιο αγνούς ανθρώπους που γνωρίζεις, αυτούς που προτίμησαν τον Αγώνα από τη......

ζεστασιά του σπιτιού τους, να οδηγούνται στις φυλακές επειδή "είναι βουλευτές της Χρυσής Αυγής" (σ.σ. αυτή ήταν η απάντηση της ανακρίτριας Κλάπα προς τον συναγωνιστή Ηλιόπουλο όταν αυτή ερωτήθηκε για το ποιό ακριβώς είναι το κατηγορητήριό του) και γνωρίζεις ότι την ίδια στιγμή υπάρχουν άτομα που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι συντελείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ενισχύεται η άποψη ότι κάποιο ποσοστό του ελληνικού λαού ίσως και να κοιμάται ακόμα.

 

Όλα ξεκινούν από την παιδεία στην Ελλάδα, με την έννοια ότι δεν υπάρχει τομέας του εκπαιδευτικού συστήματος που να μην έχει διαβρωθεί από τη μαρξιστική πανούκλα (και σε καιρούς δεξιάς διακυβέρνησης φυσικά). Πρόκειται ξεκάθαρα για ένα σύστημα στείρωσης του πνεύματος της νεολαίας και αφαίρεσης της όποιας κριτικής ικανότητας και εθνικής συνείδησης η οποία μπορεί μελλοντικά να ωθήσει τον Έλληνα στην αντεπίθεση απέναντι στην προσπάθεια μετατροπής του σε ελεγχόμενο, υπόδουλο "πολίτη του κόσμου".

 

Η προαναφερθείσα ακρωτηριασμένη κριτική ικανότητα θα φαινόταν χρήσιμη στο επόμενο όπλο του εχθρού των εθνών, που είναι η τηλεόραση. Λίγα λεπτά τηλεόρασης θα έπρεπε να αρκούν για να αντιδράσει ένας υγιής οργανισμός, με όλα του τα κύτταρα, διότι πρόκειται απόλυτα, ολοκληρωτικά, ξεκάθαρα για σκουπίδια: Χυδαία προπαγάνδα παντού, θλιβερά ανθρωπάκια που μας κουνάνε το δάχτυλο για το τι πρέπει να ψηφίσουμε την επόμενη φορά, εμετικές κυράτσες της σύγχρονης παρακμιακής κουλτούρας που θεωρούν εαυτούς δικαστές, ανακριτές και κυρίως κριτές ημών, αηδιαστικά "παρεάκια" -  λειτουργοί υποβίβασης του δείκτη νοημοσύνης και ταχείας αμερικανοποίησης. Μερικές φορές φαίνεται να ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, απομονωμένο, εκφυλισμένο, άρρωστο, παρηκμασμένο - αλλά το χειρότερο είναι πως έχουν επιτύχει τους στόχους τους σε έναν βαθμό.

 

Υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι - δυστυχώς - δεν ζουν αλλά περιφέρονται, αφού δεν γεννήθηκε ποτέ μέσα τους η πύρινη θέληση να πολεμήσουν για να ζήσουν. Υπάρχουν νέοι Έλληνες που είναι ήδη κουρασμένοι στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής τους, αποχαυνωμένοι, ξενομανείς, βαθιά θαμμένοι στις διαδικτυακές ζωές τους, παγωμένοι, αδύναμοι και άπραγοι. Παντελώς άσχετοι με το προγονικό πνεύμα και ανίδεοι από Ιστορία (φρόντισαν τα αριστερά και δεξιά "σκυλιά" για αυτό), υπνωτισμένοι από τα αηδιαστικά πρόσωπα που γίνονται σύμβολα της εποχής.

 

Η νεολαία της Χρυσής Αυγής λοιπόν δεν ανήκει σε αυτούς και καθετί όμορφο και αγνό υπήρχε σε αυτή την Πατρίδα πριν τη ραγιαδοποίηση, το υπερασπιζόμαστε εμείς, ακόμα κι αν κάποιοι επιθυμούν τη φυλάκισή μας για αυτή μας τη στάση ζωής. Και έρχεται η στιγμή που ο καθένας θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε μια "σχεδόν ζωή", της κατανάλωσης, της αφομοίωσης και συντήρησης μέχρι να πεθάνει και βιολογικά, και ανάμεσα στον αγώνα, τη δημιουργία, τον θάνατο του παλιού μας εαυτού και την αναγέννηση που θα δώσει στην Νέμεση τους πολεμιστές που έχει ανάγκη.

πηγή