Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ, Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ

Εκτενή αφιερώματα στα 200 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου επαναστάτη Μιχαήλ Μπακούνιν (30 Μαΐου 1814), έκαναν αυτές τις μέρες όλα τα αριστερά ΜΜΕ, αναφερόμενα και στη γνωστή διαμάχη του με τον Μαρξ. Την οποία εξήγησαν ως εξής:

«Τα βασικά σημεία της διαμάχης δεν είχαν να κάνουν τόσο με την ανάλυση του καπιταλισμού ως ενός συστήματος ταξικής εκμετάλλευσης, όσο με το κράτος: Ο Μαρξ έβλεπε ένα ενδιάμεσο στάδιο, αμέσως μετά την επανάσταση, αυτό του.....

σοσιαλιστικού κράτους, γνωστό και ως “δικτατορία του προλεταριάτου”. Από την άλλη ο Μπακούνιν υπερθεμάτιζε για τον ρόλο του κράτους ως οργάνου ταξικής εξουσίας και σχεδίαζε την απευθείας είσοδο στον κομμουνισμό με την καταστροφή του κράτους. Ο Μπακούνιν πίστευε ακράδαντα ότι η ελευθερία ήταν έμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης, κάτι που ο Μαρξ αρνούνταν θέτοντας τον ρόλο του ιστορικού πλαισίου».

Ποια ήταν η πραγματική αιτία της διαμάχης μεταξύ Μπακούνιν και Μαρξ, τα οποία αποκρύπτουν εντέχνως τα ορφανά του Μαρδοχαίου; Ιδού:

«Ολόκληρος αυτός ο εβραϊκός κόσμος, που αποτελεί μια ξεχωριστή κλίκα, ένα είδος ανθρώπων που ρουφάνε αίμα, ένα είδος οργανικού συλλογικού καταστροφικού παράσιτου, πάει πέρα όχι μόνο από τα σύνορα των κρατών, αλλά από πολιτικής άποψης, ο κόσμος αυτός είναι τώρα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του, στη διάθεση του Marx από την μια πλευρά και των Rothschild από την άλλη… 

Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο. Τι κοινό μπορεί να υπάρξει μεταξύ του σοσιαλισμού και μιας κεντρικής τράπεζας; Το θέμα είναι ότι ο αυταρχικός σοσιαλισμός, ο Μαρξιστικός κομμουνισμός, απαιτεί έναν ισχυρό συγκεντρωτισμό του κράτους. 

Και όπου υπάρχει συγκεντρωτισμός του κράτους, πρέπει να υπάρχει και μια κεντρική τράπεζα και όπου υπάρχει μια τέτοια τράπεζα, το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, κερδοσκοπεί εις βάρος της Εργασίας των ανθρώπων.

Ο Μάρξ είναι ένας Εβραίος και περιβάλλεται από ένα πλήθος ανθρώπων από λίγο, περισσότερο ή λιγότερο έξυπνους,δολοπλόκους, ευέλικτους, κερδοσκόπους Εβραίους, όπως ακριβώς είναι οι Εβραίοι παντού – εμπορικοί και τραπεζικοί πράκτορες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρόσεων. 

Εν συντομία μεσίτες της λογοτεχνίας, όπως ακριβώς είναι οι οικονομικοί μεσίτες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και τα γαϊδούρια τους κάθονται πάνω στον Γερμανικό Τύπο. Έχουν αρπάξει όλες τις εφημερίδες και μπορείτε να φανταστείτε τι αηδιαστική λογοτεχνία είναι το αποτέλεσμα αυτού… 

Τώρα ολόκληρος αυτός ο εβραϊκός κόσμος, που αποτελεί μια κλίκα εκμεταλλευσης, ένας λαός από βδέλλες, ένα αδηφάγο παράσιτο, στενά και άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα άλλο, ανεξάρτητα από σύνορα και πολιτικές διαφορές – αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι σήμερα σε μεγάλο βαθμό  στη διάθεση του Marx ή των Rothschild. 

Είμαι σίγουρος ότι από τη μια πλευρά οι Rothschild εκτιμούν τα πλεονεκτήματα του Marx και από την άλλη πλευρά, ο Marx αισθάνεται μια ενστικτώδη κλίση και μεγάλο σεβασμό για τους Rothschild.».

Τα συμπεράσματα δικά σας!

πηγή