Ο Σαμαράς, ο Πρετεντέρης και μια ρήση που θα θυμόμαστε για πάντα

Κατά καιρούς, υπάρχουν κάποιες ατάκες πολιτικών προσώπων οι οποίες αποκτούν διαχρονική ανθεκτικότητα. Από το «η Κύπρος είναι μακριά» του Καραμανλή του πρεσβυτέρου και το «Τσοβόλα, δώστα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι τα «τέρμα οι τζάμπα οι μάγκες», «ευχαριστώ την κυβέρνηση των ΗΠΑ» του Σημίτη και το «λεφτά υπάρχουν» του Τζέφρυ, οι φράσεις αυτές έμειναν στην Ιστορία και έγιναν κάτι σαν σήμα κατατεθέν των αντίστοιχων προσώπων.
Ποιος, π.χ., δεν θυμάται την ρήση του Καραμανλή του νεώτερου περί «πέντε νταβατζήδων», την οποία «αμόλησε» μεταξύ πιτόγυρου και χωριάτικης σαλάτας σε.....
σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι; Βεβαίως, ο Καραμανλής «τζούνιορ» δεν προχώρησε και στην παράθεση ονομάτων, ασχέτως του αν όλος ο κόσμος κατάλαβε σε ποιους αναφερόταν. Υπήρξε, όμως, άλλος πολιτικός ανήρ της «Λαϊκής Δεξιάς», ο οποίος στην προεκλογική περίοδο του 1996 μιλούσε συγκεκριμένα με ονόματα, λέγοντας ότι ο Λαμπράκης διαδραμάτισε ρόλο «μόνιμου σκιώδους πρωθυπουργού της Χώρας» (ομιλία στις 7/9/1996), καθώς και ότι δεν είναι δυνατόν «τις τύχες αυτού του τόπου να τις ρυθμίζει ο κάθε κύριος Λαμπράκης» (9/9/1996).
Ποιος ήταν, όμως αυτός ο πολιτικός ανήρ της «Λαϊκής Δεξιάς»; Μα ο Αντώνης Σαμαράς, πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης, ο οποίος θεωρούσε τότε ότι το συγκρότημα του ΔΟΛ του έκανε πόλεμο. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν και από  εκεί που «κατακεραύνωνε» τον ΔΟΛ, σήμερα συγχύζεται όταν θεωρεί ότι «πειράζουν» τον Πρετεντέρη!

Η περιβόητη, πλέον, φράση του «στοχοποιείτε δημοσιογράφους, όπως τον Πρετεντέρη», ίσως τελικά να είναι εκείνη η διαχρονική ατάκα για την οποία θα θυμόμαστε μετά από μερικά χρόνια τον Σαμαρά.
Υπάρχουν, βεβαίως, και άλλες μνημειώδεις ρήσεις του Σαμαρά που θα μπορούσαν να μνημονευθούν μετά από πολλά χρόνια, όπως «αποκλείω ρητά και κατηγορηματικά κάθε περίπτωση συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ», «ο Βενιζέλος είναι εταίρος πλήρους ευθύνης», ή -για να έρθουμε στα «πιο δικά μας» που αφορούν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ- «θα τους λιώσω», «μπορούσα να πάρω ένα τηλέφωνο και να πω βάλτε τους μέσα, αλλά δεν το έκανα. Στην αρχή τουλάχιστον».
Όμως, την ρήση για τον Πρετεντέρη θα την θυμόμαστε εσαεί, γιατί συνδυάζει αναίδεια, θρασυδειλία, ασθενή μνήμη, γλείψιμο, κλείσιμο του ματιού στον ΔΟΛ και φυσικά όλα αυτά γαρνιρισμένα με το αλατοπίπερο της συνεχούς γελοιότητας, της συνεπούς αθλιότητας και της ακόρεστης δίψας για εξουσία. Σε λίγο καιρό αυτός ο καταστροφέας της Χώρας, έχοντας στην πλάτη του το αβάσταχτο βάρος της συντριβής στις επερχόμενες εκλογές, θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση της χειρότερης έκφρασης του πολιτικαντισμού, αλλά τόσο η ατάκα περί Πρετεντέρη όσο και τα υπόλοιπα «μαργαριτάρια»  από δηλώσεις του, οι οποίες περιλαμβάνουν από ομολογίες κατασκευής ενόχων, μέχρι προεκλογικά ψεύδη και απονομή συγχαρητηρίων και ευσήμων σε πολιτικούς απατεώνες, θα είναι τα μόνα σημεία, τα οποία ως στιγμιαία αναλαμπή θα θυμίζουν το ολέθριο πέρασμά του από τις ζωές των Ελλήνων.
Γιώργος Μάστορας