ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ !

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Τις προάλλες, πηγαίνοντας για την δουλειά μου, συνάντησα ένα φίλο και συναγωνιστή όπου μετά τις κατάλληλες χειραψίες, μου παραπονέθηκε αναρωτώμενος, τι θα γίνει με τη δίκη; Πότε θα τελειώσει η δίκη; Πότε θα κυβερνήσουμε; Ο κόσμος αρχίζει και βαριέται….

Αφού τον καθησύχασα τον ενημέρωσα λέγοντάς του ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει και τη στιγμή που πρέπει.

Είναι αλήθεια κυρίες και κύριοι ότι σαν τον παραπάνω συναγωνιστή υπάρχουν πάρα πολλοί ανά την επικράτεια. Είναι επίσης αλήθεια ότι σαν λαός διακατεχόμαστε από ανυπομονησία. Πέρα όμως απ’ αυτά είναι και κάποια άλλα πράγματα που χρίζουν μεγαλύτερης προσοχής και εξηγήσεως.

Όταν πρωτομπήκε στο κοινοβούλιο το κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, από....

τα πρώτα πράγματα που επεσήμαναν στον Ελληνικό Λαό ήταν ότι ως κίνημα, ως λαός και ως Έθνος έχουμε μπροστά μας έναν ανηφορικό και στρωμένο με αγκάθια δρόμο να πορέψουμε. Δρόμος δύσκολος, αλλά όχι απροσπέλαστος. «Ο Έλληνας πρέπει να ματώσει για να μπορέσει η Ελλάδα και ο λαός της να βγεί από τη κρίση», έλεγε και λέει ο αρχηγός μας.

Η πληθώρα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, πολύ φοβάμαι ότι δεν συγκράτησε τις παραπάνω λεπτομέρειες ουσίας. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν την εντύπωση, και λυπάμαι που το λέω, ότι η Χρυσή Αυγή μπήκε στη βουλή και θα ρίξει ξύλο, οι χρυσαυγίτες τώρα που βγήκαν βουλευτές θα λύνουν και θα δένουν μέσα στο κοινοβούλιο, ή, όταν βγει η Χρυσή Αυγή θα γεμίσουμε λεφτά….

Μακάρι τα πάντα να γίνονταν κουνώντας ένα μαγικό ραβδάκι. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Η Χρυσή Αυγή, εν γνώσει της, διάλεξε το δρόμο της αρετής για να πράξει το καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας αυτής νέα κακόβουλα δεδομένα παρουσιάστηκαν στο δρόμο της, δυσχεραίνοντας  τον Εθνικό σκοπό του κινήματος, αλλά όχι κάμπτοντας το ηθικό της ηγεσίας του Λαϊκού Συνδέσμου. Δεν είναι υπερβολή αυτό που θα πώ: όταν φυλακίστηκαν οι βουλευτές μας, η πληθώρα των απλών ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής έσκυψε το κεφάλι μοιρολογώντας. Την ανάταση του κεφαλιού και το σκόρπισμα των αρνητικών σκέψεων των ακολούθων του κινήματος, το πέτυχαν οι βουλευτές μας· τόσο οι φυλακισμένοι από το καρτοτηλέφωνο της φυλακής, όσο και οι λεύτεροι που πήραν σβάρνα τις γειτονιές της επικράτειας. Αυτοί είναι που ψύχωσαν τον κόσμο, και συνέχιζε και συνεχίζει να πλαισιώνει τις τάξεις του κινήματος.

Ο σκοπός των Ελλήνων Εθνικιστών είναι ακόμη στην αρχή, και θα γίνει και πιο έντονος όσον αφορά τις δυσκολίες. Μην ξεχνάτε πως το Έθνος μας τέλεσε κάπου ογδόντα επαναστάσεις για να αποτινάξει τον τούρκικο ζυγό, με επιτυχημένη μόνο την τελευταία. Σήμερα, το Εθνικιστικό κίνημα , εκτός από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, έχει να αντιμετωπίσει και τη διαβρωμένη από αξίες και ιδανικά Ελληνική κοινωνία, και όπως καταλαβαίνετε το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο, αλλά ευτυχώς όχι ακατόρθωτο.

Οι περιστάσεις λοιπόν απαιτούν θυσίες, ας το πράξουμε λοιπόν !