ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΕΠΕΛΘΕΙ ΤΟ GREXIT ;

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Τους τελευταίους μήνες ενημερωθήκαμε όλοι μας για το τι καταστροφή θα πάθουμε ως Έθνος, αν δεν μείνουμε συμμέτοχοι στο ενιαίο νόμισμα. Βέβαια για αυτή την ενημέρωση έβαλαν λυτούς και δεμένους  ώστε να μην ξεφύγει κανείς μας ενόψει του περιβόητου δημοψηφίσματος. Ο λαός βέβαια δεν «τσίμπησε» και έπραξε το καθήκον του. Υπήρξαν όμως και κάποιες φωνές στην Ευρώπη που είπαν εμμέσως πλην σαφώς, τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά αυτό πέρασε απαρατήρητο από την πληθώρα της Ελληνικής κοινής γνώμης. Το ανέφερε ο αρχηγός μας στη βουλή και δεν ήταν άλλο από τα λόγια του Πολωνού Ντόναλτ Τούσκ, όσον αφορά το μέλλον της ευρωζώνης, εάν η Ελλάδα αποχωρούσε από το κοινό νόμισμα. Είχαμε γράψει τότε ότι....

αυτή ήταν  μία καλή διαπραγματευτική ευκαιρία για τον κ. Τσίπρα, που ο ίδιος δεν αξιοποίησε.

Θυμάστε την ατάκα του Λάμπρου Κωνσταντάρα, από παλιά Ελληνική ταινία που έλεγε: «αν βουλιάξει η Ελλάδα, πάνε και τα Βαλκάνια»; Αν και αυτό το έλεγε χαριτολογώντας ο δημοφιλής ηθοποιός μας, δεν το λέει το ίδιο χαριτολογώντας και ο κ. Τζίμας όπου σε σχετικό άρθρο του στη «Καθημερινή της Κυριακής» αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αίσθημα προσωρινής ανακούφισης προκάλεσε στα βόρεια σύνορά μας η συμφωνία των Βρυξελλών. /Οι όμορες χώρες είναι στενά δεμένες με την Ελλάδα και οι καταστροφικές επιπτώσεις ενδεχόμενης αποπομπής της από την Ευρωζώνη θα επέφεραν συντριπτικά πλήγματα στις οικονομίες τους/Δεν ήταν μόνο οι τράπεζες και ο κίνδυνος, λόγω της εξάρτησής τους από το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, να υποστούν ανεπανόρθωτες ζημίες με αλυσιδωτές επιπτώσεις στην οικονομία. Ούτε και ο αντίκτυπος στις χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται πίσω από τα σύνορά μας ή η απειλή κατάρρευσης των εμπορικών συναλλαγών των χωρών αυτών με την Ελλάδα/Το μεγαλύτερο άγχος των γειτόνων αφορά την τύχη των εκατοντάδων χιλιάδων, ίσως και πάνω από ένα εκατομμύριο συνολικά, δικών τους ανθρώπων που ζουν και εργάζονται εδώ ως οικονομικοί μετανάστες. Το ενδεχόμενο οι 800.000 Αλβανοί, οι 200.000 Βούλγαροι, οι 50.000 Ρουμάνοι, οι χιλιάδες Σκοπιανοί και Σέρβοι, μαζί με τις οικογένειές τους να αναγκαστούν να επιστρέψουν, προκαλεί ανατριχίλα στις πατρίδες τους. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που καταφθάνουν ετησίως με τη μορφή εμβασμάτων από τους ξενιτεμένους συμπατριώτες τους θα πάψουν να ρέουν στα νοικοκυριά και κατ’ επέκταση στις οικονομίες των χωρών. Ο αναγκαστικός επαναπατρισμός πολλών χιλιάδων πολιτών θα εκτοξεύσει στα ύψη την ανεργία και θα τινάξει στον αέρα τα ταμεία ενίσχυσης των μη εχόντων εργασία».

Εκτός του ότι, για άλλη μία φορά, αποδείχτηκαν σωστά τα λόγια του αρχηγού μας για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδος από τη ζώνη του ευρώ, στο ρεπορτάζ του κ. Τζίμα διαφαίνεται και κάτι άλλο. Εμείς οι Έλληνες απαξιώσαμε και την εργασία. Γίναμε εκλεκτικοί στο που θα πάμε να δουλέψουμε. Δεν μπορούμε να δουλέψουμε όπου κι όπου. Στα «χαμαλίκια» και στις δουλειές που δεν είναι sic να πάνε οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι. Εμείς απαξιούμε τέτοιου είδους εργασίες, γι αυτό και πάθαμε ότι πάθαμε ως λαός. Το τριάντα τοις εκατό κοντεύει η ανεργία στη Χώρα μας κι εμείς ακόμη καθόμαστε και το συζητάμε. Θα μας πέσει η μύτη αν πάμε να πλύνουμε πιάτα σε ένα εστιατόριο, θα μας «στραβοκοιτάξουνε» αν πιάσουμε δουλειά σε ένα βενζινάδικο, θα μας πούνε tres banal αν βρούμε μία αγροτική εργασία να κάνουμε. Βέβαια ο αρχηγός μας είπε τις προάλλες από τα γραφεία της Τ.Ο Αθηνών : «δουλειά έχει για όλους τους Έλληνες», αλλά έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι από εμάς δεν είναι ακόμη έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα, και βολεύονται ακόμη από το μισθό ή τη σύνταξη των γονιών τους. θα γίνεται επ’ άπειρον αυτό; Δεν νομίζω. Κάποια στιγμή τα πράγματα θα στριμώξουν τόσο, ώστε θέλοντας και μη θα αναγκαστούνε να «ρίξουνε» τα μούτρα τους, και να στρωθούνε στη δουλειά. Εξάλλου η δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά η τεμπελιά είναι.