Η… ΑΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ

Γράφει ο Αντίοχος

Περί της… Αγίας αριστεράς

Αρχίζουμε με την… Αγία –αν και άθεη- αριστερά! Την… άσπιλη κι αμόλυντη, που αγιοποιήθηκε με όλες τις τιμές την 17η Νοέμβρη του 1973, αλλά η επίσημη αναγνώρισή της (ως… Αγία) έγινε λίγο αργότερα –στις 24 Ιουλίου του… σωτηρίου έτους 1974- για… τεχνικούς λόγους. Είναι παιδί της μεταπολίτευσης κι έχει δίδυμο αδερφάκι την κλεπτοκρατία. Μαζί μεγάλωσαν κι έφαγαν τον αγλέουρα από τα δημόσια ταμεία! Τελευταία, απέκτησε και δεύτερο αδερφάκι: την μνημονιακή δυστυχία!

ΠΑΣΟΚ: η αριστερά της αριστεράς

Στην αρχή, εκτός από...

τα κόμματα της δεδομένης αριστεροσύνης (ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτ.) ήταν το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, ο κουφός ψευτοεθνάρχης είχε χαρακτηρίσει «αριστερά της αριστεράς». Μέχρι το 1985, το ΠΑΣΟΚ που μοίραζε αβέρτα φράγκα (άλλα δανεικά –τα οποία πληρώνουμε σήμερα- κι άλλα από τα περιβόητα πακέτα Ντελόρ που προορίζονταν για έργα – της τότε ΕΟΚ…) και διόριζε κάργα στο δημόσιο, έσπαζε τα… αριστερόμετρα, κερδίζοντας τη φανερή υποστήριξη των δύο ΚΚ (εξ’ ου και το σύνθημα «Κουκουέ και ΠΑΣΟΚ είσαστε στο ίδιο μπλοκ», που ακουγόταν συνεχώς στις συγκεντρώσεις της νουδούλας), αλλά και της τρομοκρατικής συμμορίας 17 Νοέμβρη. Μετά τις εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985, άλλαξαν τα πράγματα! Οι διορισμοί συνεχίστηκαν αλλά με ρέγουλα και η πολιτική του «δώστα όλα» αντικαταστάθηκε με τη λιτότητα. Τότε, οι… σοφοί αριστερομέτρες αποφάνθηκαν: το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον αριστερό κόμμα!

Την άλλη φορά αριστερά;

Και να ’ρθουμε τώρα στον εποχή μας. «Πρώτη φορά αριστερά», έλεγε το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015. Δηλαδή, η άλλη φορά με το ΠΑΣΟΚ δεν πιάνεται, καθότι -όπως προείπαμε- το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν τελικά αριστερά. Βγαίνει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και σχηματίζει την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» στην μεταπολεμική Ελλάδα. Από την επομένη, οι κουκουέδες και οι αριστεριστές αρχίζουν να βάζουν εισαγωγικά στη λέξη «αριστερά» και να μιλάνε για «δήθεν αριστερά», υπονοώντας ότι δεν αναγνωρίζουν την… αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ! Και μετά την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου (του αριστερού) και τον ερχομό της «δεύτερης φοράς αριστερά», οι ψίθυροι έγιναν κραυγές και οι… σοφοί αριστερομέτρες αποφάνθηκαν και πάλι: τώρα σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα! Ο δε Μπογιόπουλος, διαδικτυακή καρικατούρα του σπουδαίου σοβιετικού προπαγανδιστή Σουσλώφ (αλλά από τα… «αστικά ΜΜΕ»), έριξε το σύνθημα: «Την άλλη φορά αριστερά»!

Καλά ξεκίνησε, αλλά μετά… ξεστράτισε!

Το ίδιο παραμύθι διακινούσαν αμέσως μετά την αυτό-κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την αποκάλυψη της δυστυχίας που έκρυβαν πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα οι… «σοσιαλιστικοί παράδεισοι», τα εκτός ΚΚΕ συντρόφια. Πως τάχατες δεν απέτυχε ο κομμουνισμός, διότι αυτό το σύστημα καλά ξεκίνησε αλλά στο δρόμο… ξεστράτισε, πως δεν ήταν αυτός ο… πραγματικός κομμουνισμός, αλλά μία διαστρέβλωσή του (για ξεκάρφωμα τον βάφτισαν «κρατικό καπιταλισμό»…) και –τέλος πάντων- περιμένουμε τον «σοσιαλισμό του μέλλοντός μας», όπως έλεγε κι ένα αριστερίστικο σύνθημα – προφανώς για να τα κάνει όλα… τέλεια.  

Τι εστί αριστερά;

Τι είναι, τέλος πάντων, αυτή η αριστερά; Η ιδεολογική –και όχι μόνον- τρομοκρατία της, η οποία –με τη βοήθεια της ψοφοδεξιάς- κυριαρχεί στη χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, ορίζει ως εξής την έννοια «αριστερά» (χοντρικά): αριστερά είναι ότι θέλει ο λαός! Ήτοι, να διορίζονται οι πάντες (κατά προτίμηση στο δημόσιο…) με τη συμπλήρωση των 18, να συνταξιοδοτούνται στα 40 (άντε το πολύ στα 45…) παίρνοντας και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ «εφάπαξ», να αυξάνονται συνεχώς οι μισθοί, οι συντάξεις και τα μεροκάματα, να είναι όλα… δωρεάν και να μην πληρώνει κανένας τίποτα (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, εισιτήρια, ούτε καν φόρους), να έχει ο καθένας όλα τα δικαιώματα, αλλά καμία υποχρέωση και γενικά να ζούμε όλοι ευτυχισμένοι, δοξάζοντας τον… θείο Μαρξ. Ότι άλλο, πολύ απλά… δεν είναι αριστερό και το… καταγγέλλουμε!

Γιατί ο κομμουνισμός δεν έχει επιστρέψει πουθενά;

Πέρα από την παραμυθατζίδικη προπαγάνδα των μαρξιστών, η αλήθεια είναι μία: όπου κυβέρνησε η αριστερά –σε όλες τις μορφές της- δυστύχησε ο λαός! Γι’ αυτό, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει σήμερα αριστερή κυβέρνηση – με μοναδική εξαίρεση την Βόρειο Κορέα! Αν ήταν καλή και φιλολαϊκή η αριστερά, ακόμα κι αν έπεσε πριν από δύο δεκαετίες και βάλε, θα ξανασηκωνόταν! Αναφέρομαι στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, στις οποίες ο κόσμος είχε ζήσει τον κομμουνισμό και μπορούσε να κάνει τη σύγκριση μ’ αυτό που επακολούθησε. Είδατε εσείς καμία παλινόρθωση του κομμουνισμού; Ούτε μία, έστω για δείγμα! Είδατε να γίνει καμιά κομμουνιστική επανάσταση; Καμία, ούτε καν απόπειρα επανάστασης! Έπειτα, υπάρχει πλέον εκεί και η δυνατότητα της ψήφου. Αν ο κοσμάκης νοσταλγούσε την κομμουνιστική εποχή, θα ψήφιζε μαζικά τα Κ.Κ. Αλήθεια, μήπως ξέρετε ποια είναι τα ποσοστά των κομμουνιστικών κομμάτων που έχουν απομείνει στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης; Μήπως είναι μικρότερα κι από τα ποσοστά του ΚΚΕ και μήπως υπάρχουν χώρες (π.χ. Ουγγαρία, Πολωνία, Αλβανία, Ρουμανία, Βουλγαρία…) των οποίων τα Κ.Κ. είναι εξωκοινοβουλευτικά, με ποσοστά που αρχίζουν από 0; Γιατί άραγε;  

Προς την αριστερή κατεύθυνση…

Κι άμα θέλετε να πάρουμε μία προς μία τις πολιτικές της παρούσας κυβέρνησης, θα δούμε ότι σχεδόν όλες είναι προς την αριστερή κατεύθυνση, με πιο τρανταχτά παραδείγματα την υπερφορολόγηση των πάντων, την διατήρηση του ΕΝΦΙΑ (που οδηγεί στο «κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη», σύνθημα που θα έκανε τον Μαρξ να αναπηδήσει από τη χαρά του…), το πογκρόμ κατά των αγροτών (που σύμφωνα με τους κορυφαίους του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού είναι εκ φύσεως «καθυστερημένοι», «θρησκόληπτοι» και «αντιδραστικοί» και πρέπει να μη σηκώνουνε κεφάλι…), την μεταναστευτική πολιτική και άλλα πολλά. Κι αν σε κάποια ζητήματα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφαρμόζει αριστερή πολιτική (π.χ. σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους), είναι γιατί ξέρει ότι θα σηκωθούνε και θα πέσουνε απάνω του και οι πέτρες ακόμα αυτού του τόπου!   

Σαν την Αλβανία του Χότζα!

Προσέξατε πως το έγραψα; Όχι πως είναι «αριστερές» πολιτικές αυτές που εφαρμόζουν οι συριζομούρηδες, αλλά πως είναι «προς την αριστερή κατεύθυνση» (χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι ίδιοι δεν είναι αριστεροί, είναι και παραείναι…). Διότι, οι μόνες γνήσιες «αριστερές πολιτικές» είναι αυτές που εφαρμόστηκαν στις χώρες του παραπετάσματος και που απέτυχαν παταγωδώς, γι’ αυτό και δεν μπορούν να εφαρμοστούν πουθενά πλέον στην αυθεντική τους μορφή. Μετά δε την οριστική και αμετάκλητη κατάρρευση της αριστεράς, το μόνο που μπορούν να κάνουν –αν τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία- τα αριστερά κόμματα που απόμειναν (για να υπηρετούν τους παγκόσμιους αφέντες…) είναι πολιτικές «προς την αριστερή κατεύθυνση». Ευτυχώς από μια πλευρά, γιατί αν μπορούσαν να εφαρμόσουν τις κανονικές αριστερές πολιτικές, θα είχαμε γίνει σαν την Αλβανία του Χότζα!