Τις
μέρες αυτές συμπληρώνονται 60 χρόνια από την πραγματοποίηση του 20ού
Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της… μακαρίτισσας μαμάς των
απανταχού κομμουνιστών Σοβιετικής Ένωσης (14 – 25 Φεβρουαρίου 1956), που
κατέληξε στην αποκαθήλωση του «Θεού» Στάλιν.
Την
τελευταία ημέρα του Συνεδρίου, λοιπόν, ο Νικίτα Χρουστσόφ, σε κλειστή
συνεδρίαση, παρουσίασε εισήγηση για «την προσωπολατρία του Στάλιν και
τις συνέπειές της» που αρχικά κρατήθηκε μυστική αλλά γρήγορα διέρρευσε
σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Παράλληλα
με την προσωπολατρία, καταδικάστηκαν και τα...
εγκλήματα του σταλινισμού.
Προσοχή! Όχι όλα τα εγκλήματα, αλλά μόνον αυτά που έγιναν εις βάρος των
κομμουνιστών – κυρίως το 1937, όπου είχαν μαζικό χαρακτήρα.
Ποιοι ήταν οι λόγοι της «αποσταλινοποίησης» και γιατί συναίνεσαν σ’ αυτήν οι γραφειοκρατικές ελίτ του κόμματος-κράτους;
Κατ’
αρχάς, κατά την σταλινική περίοδο, όλα τα κορυφαία στελέχη του κόμματος
(όσα επέζησαν…) είχαν το καθημερινό άγχος της καθαίρεσης, της σύλληψης
και της εκτέλεσης. Κανείς δεν αισθανόταν ασφαλής, ούτε καν οι ίδιοι οι…
σταλινικοί, οι οποίοι συναγωνίζονταν ποιος θα δείξει την μεγαλύτερη
αφοσίωση στον παρανοϊκό τύραννο, αλλά δεν ήξεραν τι θα τους ξημερώσει.
Για τους ίδιους λόγους, τα ενδιάμεσα και κατώτερα στελέχη –που απ’ την
μια μέρα στην άλλη μετατρέπονταν σε «πράκτορες» και «σαμποτέρ»-
συναίνεσαν με ανακούφιση στην αποσταλινοποίηση. Υπό την έννοια, να
καταδικαστεί εκείνη η περίοδος και να μπουν οι ασφαλιστικές δικλίδες για
να μην βρεθεί νέος Στάλιν.
Άμεσες
συνέπειες της αποσταλινοποίησης, ήταν η εξαφάνιση από παντού του
ονόματος, των φωτογραφιών και των αγαλμάτων του δικτάτορα (με πιο
κλασσικό παράδειγμα το Στάλινγκραντ που έγινε Βόλγογκραντ), η
εξολόθρευση των πρώην σταλινικών εξολοθρευτών, καθώς και το σταδιακό
άδειασμα των Γκουλάγκ, από τα εκατομμύρια των κρατουμένων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών