Στην κομματική φυλλάδα του Καπιταλιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ) και στην στήλη «Σαν σήμερα», δημοσιεύθηκε την Τετάρτη το εξής: «1964: Ο Νίκος Ζαχαριάδης στέλνει από τη Σοβιετική Ένωση επιστολή στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ζητώντας να έρθει στην Ελλάδα να δικαστεί».
Ο προδότης αυτό εκείνη την χρονική περίοδο βρισκόταν σε εξορία στην Σιβηρία, καθώς είχε καθαιρεθεί 8 χρόνια νωρίτερα από την ηγεσία του ΚΚΕ, με την ίδια μέθοδο που επί 25 ολόκληρα χρόνια χρησιμοποιούσε αυτός ο «σκύλος» τους Στάλιν για να εξοντώνει όλους τους εσωκομματικούς του αντιπάλους.
Ο Ζαχαριάδης πέρναγε τόσο «όμορφα» στην Σιβηρία, ώστε προτίμησε να....
κάνει αίτηση επιστροφής στην «μοναρχοφασιστική Ελλάδα» και να παραμείνει έγκλειστος εκεί, παρά να συνεχίσει να… απολαμβάνει τα «αγαθά» του σοβιετικού «παραδείσου». Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Ζαχαριάδης δεν ήταν καταδικασμένος σε καταναγκαστικά έργα σε κάποιο Γκουλάγκ της Σιβηρίας, όπως αμέτρητοι άλλοι δυστυχείς άνθρωποι, αλλά απλώς απομονωμένος σε ένα σπίτι.
Το κτήνος αυτό, που πλήρωσε με την καθαίρεσή του τις εσωτερικές αλλαγές στον εξουσιαστικό θώκο του Κρεμλίνου, καθώς ο νέος αρχικομμουνιστής Χρουτσώφ έκρινε ότι ο δούλος του Στάλιν ήταν πλέον αχρείαστος στη νέα παγκόσμια δομή του κομμουνιστικού κινήματος που αυτός σχεδίαζε, πέθανε μόνος και εγκαταλελειμμένος όχι μόνο από το κόμμα του (για 55 ολόκληρα χρόνια, 1956 με 2011, θεωρούνταν «ξένο σώμα» για το ΚΚΕ), αλλά και από την ίδια τη γυναίκα του, Ρούλα Κουκούλου.
Το γεγονός, όμως, ότι προτίμησε να έρθει στην Ελλάδα για να δικαστεί και όχι να παραμείνει στην Σοβιετική Ένωση, δείχνει το σε πόση «εκτίμηση» είχε το εκεί κομμουνιστικό καθεστώς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών