Ψάξτε αλλού για έσοδα

Του Παναγιώτου

Σύμφωνα με την έκθεση του ΙΟΒΕ, οι υπερβάσεις δαπανών στα νοσοκομεία, τους δήμους, τα Ταμεία και τις ΔΕΚΟ θα επιβαρύνουν το φετινό έλλειμμα τουλάχιστον με 3,7 δισ. ευρώ περισσότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις του Μνημονίου. Δηλαδή θα...
«εξανεμίσει» τα περίπου 4 δισ. ευρώ που εξοικονόμησε το Δημόσιο εφέτος από την περικοπή των μισθών και των συντάξεων! Εστω κι αν εξισορροπιστεί λογιστικά, από άλλες εισροές εσόδων, αποτυπώνεται με τον πιο γλαφυρό τρόπο το μέγεθος της σπατάλης στον δημόσιο τομέα, που εξακολουθεί να είναι τεράστιο. Αλλά και ο κοινωνικά παράλογος και αντιαναπτυξιακός τρόπος συμπεριφοράς του πολιτικού μας συστήματος: προτιμάει να κόβει μισθούς και συντάξεις παρά να αναμετρηθεί με τη σπατάλη και τη διαφθορά του δημόσιου τομέα.
Το πρώτο είναι ευκολότερο. Το δεύτερο προϋποθέτει «αιματηρή» σύγκρουση με συντεχνίες, συμφέροντα και διαπλοκές. Θέλει δουλειά, καλή διοίκηση, ισχυρή πολιτική βούληση και -ας μην το υποτιμάμε αυτό- ικανότητα. Επίσης, θέλει χρόνο, όχι πάρα πολύ, αλλά εύλογο. Οπότε, επειδή η πίεση του «εδώ και τώρα» είναι μεγάλη, όπως και η έλλειψη αξιοπιστίας (στα περί δραστικής μείωσης της σπατάλης), ωθούμεθα (τυχαία) στις πιο άδικες κοινωνικά και αδιέξοδες οικονομικά πολιτικές. Μετά «πλακώνουμε» και μία υπερφορολόγηση με έμφαση στην έμμεση φορολογία, την οποία στη συνέχεια αδυνατούμε να εισπράξουμε, όχι μόνο λόγω της ανυπαρξίας αξιόπιστων μηχανισμών ελέγχου και είσπραξης των φόρων, αλλά και λόγω της απουσίας ρεαλιστικής φορολογικής πολιτικής. Η Ελλάδα χρόνια τώρα κινείται μεταξύ του «τίποτα» και του «πάρα πολλά», με αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις οι εισπράξεις εσόδων να είναι τελικά στο μείον...
Ιδιαίτερα τώρα, που μια άνιση φορολογική πολιτική, σε συνθήκες μάλιστα ύφεσης, έχει «μπλοκάρει» την αγορά και η μείωση μισθών και συντάξεων την κατανάλωση, ενώ παράλληλα ζητάμε επενδύσεις και ψάχνουμε να βρούμε την «ανάπτυξη». Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν περιθώρια για περισσότερους φόρους και περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Προτεραιότητα μεγάλης σημασίας είναι ο περιορισμός της δημόσιας σπατάλης. Ξέρουμε πού υπάρχει. Η δουλειά είναι δύσκολη, αλλά αναγκαία. Οχι όμως να «κόβουμε» τις παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις. Μόνο τη σπατάλη, που ισοδυναμεί με κάμποσα έσοδα, από τη φορολογία και τον περιορισμό των μισθών και συντάξεων που από ένα σημείο και μετά, η αύξηση των φόρων και η μείωση των μισθών οδηγούν στην καταστροφή.
Δυστυχώς στον τομέα περιορισμού της σπατάλης έχουν γίνει λίγα. Η κατάσταση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πολύ κακή. Οι περισσότεροι υπουργοί μας (που δεν είναι πια και λίγοι) πρέπει να πάψουν περί άλλα να τυρβάζουν...
Ενα μεγάλο μέρος του «στοιχήματος» θα κριθεί στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
"Έθνος"