Σ.Σ. Ο Κοραής στις μέρες μας θα έμπαινε φυλακή και θα δικάζοταν σύμφωνα με την "εχθορπάθεια" του Καστανίδη...
Και όποιος από εδώ και πέρα τον αναφέρει... στην πυρά αμέσως..
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο.»
«η ελληνική παιδεία ελευθερώνουσα τον νουν από την άγνοιαν, διδάσκει τον άνθρωπο τα προς του Θεόν και τους ανθρώπους καθήκοντα, τούτους μεν να στοχάζεται ως αδελφούς του και να προσφέρεται προς αυτούς ως επιθυμεί να προσφέρονται προς αυτόν εκείνοι, το δε Θεόν να σέβεται ως δημιουργόν και προνοητήν του, μηδέν να τολμά να τον ατιμάζει, συγχέει δεισιδαιμόνως τας ταλειώτητάς του με τας ανθρώπινας ασθενείας» .
"Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος»
"Το παιδιόθεν τρεφόμενον εις την ψυχήν κατά των Τούρκων μίσος, εκατήντησεν, αφού εγεύθην ευνομουμένης πολιτείας ελευθερίαν, εις αποστροφήν μανιώδη. Τούρκος και θηρίον άγριον ήσαν εις τον λογισμόν μου λέξεις συνώνυμοι, και τοιαύται είναι ακόμη."
"Η απόκτησις της ελευθερίας είναι κατόρθωμα μόνων των Χριστιανών Ελλήνων˙ αντί συνεργών, οι Τούρκοι την επολέμουν, και οι Ιουδαίοι ηύχοντο κρυφά να μην την αποκτήσωμεν ποτέ"
Και ένα βιογραφικό σημείωμα
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε από τους πιο φωτισμένους δασκάλους του Γένους. Η προσφορά του στάθηκε τεράστια σε μέγεθος και βαρύτητα, ενώ η διδασκαλία του αποτέλεσε σταθμό στην διαμόρφωση του πνευματικού και πολιτικού στοχασμού του Έθνούς.
· Η ζωή του
Γεννήθηκε το 1748 στη Σμύρνη. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια που έτρεφε αγάπη για τα γράμματα. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στην Ευαγγελική σχολή της Σμύρνης. Το 1771 πήγε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας με σκοπό να επεκτείνει τις εμπορικές δραστηριότητες του πατέρα του. Τα χρόνια της παραμονής του στην Ολλανδία, ο Κοραής τα χρησιμοποίησε για την πνευματική του συγκρότηση και ασχολήθηκε με τις σπουδές του περισσότερο, παρά με το εμπόριο.
Το 1778 επέστρεψε στη Σμύρνη, για να ξαναφύγει αργότερα, το 1782, για το Μομπελιέ της Γαλλίας, όπου σπούδασε ιατρική και διέπρεψε. Όταν πέθαναν οι γονείς του, αναγκάστηκε να παραδίδει μαθήματα ελληνικής και να μεταφράζει ιατρικά συγγράμματα, για να μπορέσει να βγει από τη δύσκολη οικονομική θέση. Μπορούσε να γράφει συνολικά 10 γλώσσες, μεταξύ άλλων την εβραϊκή, τη λατινική, καθώς και την αρχαία ελληνική. Το 1786 πήρε το πτυχίο της ιατρικής και έγινε διδάκτορας.
Το 1788 πήγε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με εξέχουσες προσωπικότητες, επιφανείς επιστήμονες, διανοούμενους και λόγιους. Βλέποντας τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 σαν αποτέλεσμα της παιδείας του γαλλικού λαού, κατάλαβε νωρίς ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να απελευθερωθεί από το ξενικό ζυγό, ήταν η παιδεία. Έθεσε λοιπόν σκοπό της ζωής του τη μόρφωση των Ελλήνων, για να μπορέσουν να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό. Εξέδωσε σχολιασμένους τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και τους έστελνε στην Ελλάδα, συνιστούσε ομόνοια προς τους πρόκριτους και τους στρατιωτικούς, ίδρυσε το " Ελληνικό Κομιτάτο", εξέδιδε πολιτικά φυλλάδια, ενεργούσε για να σταλούν πολεμοφόδια, φάρμακα και γιατροί στην Ελλάδα και κατέβαλε διάφορες άλλες φιλότιμες προσπάθειες για να βοηθήσει την επαναστατημένη πατρίδα.
Ο Αδαμάντιος Κοραής πέθανε το 1833 στο Παρίσι. Για την πολύπλευρη και πολύτιμη βοήθειά του προς το αγωνιζόμενο έθνος, η ΄Γ εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε " άξιον της πατρίδος", ενώ το 1877 τα οστά του μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία και τοποθετήθηκαν σε μεγαλόπρεπο μνημείο του Ά νεκροταφείου Αθηνών.
· Το φιλολογικό του έργο
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε από τους μεγαλύτερους φιλόλογους της νεότερης Ελλάδας. Εξέδωσε 66 τόμους βιβλίων, από τα οποία τα 17 αποτελούν την "Ελληνική Βιβλιοθήκη" και οι 9 τα "Πάρεργα της Ελληνικής Βιβλιοθήκης". Τα βιβλία αυτά κίνησαν τον θαυμασμό των ξένων φιλολόγων και συγχρόνως γαλούχησαν το γένος με τα νάματα της προγονικής σοφίας. Γιατί δεν πρόκειται για ξηρά αρχαία κείμενα , που προορίζονται για τους ειδικούς. Αντίθετα, περιέχουν "προλεγόμενα", "αυτοσχέδιους στοχασμούς περί παιδείας και γλώσσης", σημειώσεις και παρατηρήσεις του Κοραή. Επιπλέον σχολίασε και εξέδωσε τον Όμηρο, τον Πλάτωνα , τον Αριστοτέλη, τον Ισοκράτη, τον Ξενοφώντα, τον Πλούταρχο και πολλούς άλλους αρχαίους φιλοσόφους, Συγχρόνως έγραψε "Πολιτικάς παραινέσεις προς του Έλληνας"που περιείχαν πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά και άλλα παραγγέλματα, ενώ παράλληλα αλληλογραφούσε με Έλληνες και ξένους, υπέβαλε υπόμνημα στο Ναπολέοντα και ζήτησε "την ελπιζόμενην απ' αυτόν ελευθερίαν της Ελλάδος", εξέδωσε πατριωτικά φυλλάδια, όπως το "Υπόμνημα περί της παρούσας καταστάσεως του πολιτισμού εν Ελλάδι" και το "Πολεμιστήριον σάλπισμα", καθώς και άλλα θρησκευτικά, παιδαγωγικά και ιατρικά βιβλία.
· Η θέση του στο γλωσσικό ζήτημα
Το γλωσσικό ζήτημα αποτελούσε από τα κυριότερα ενδιαφέροντα του Κοραή. Πίστευε ότι η ελληνική γλώσσα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική βοήθεια προς του αγωνιζόμενους Έλληνες, στην προσπάθειά τους να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό. Βασική γραμμή του είναι η "μέση οδός". Έγραφε: " μήτε τύραννοι των χυδαίων, μήτε δούλοι της χυδαιότητας αυτών". Συνιστούσε ένα πάντρεμα της αρχαίας ελληνικής με την ομιλούμενη, ένα μείγμα ενιαία οργανωμένο και διαρθρωμένο και απ' όλους εύχρηστο και κατανοητό. Κάποτε παρατήρησε: "είναι πιθανόν ότι ούτε οι Πλάτωνες ούτε οι Ισοκράται δεν έγραφον , ώστε να καταλαμβάνωνται από τους κωπηλάτας" υποστήριζε λοιπόν τη διόρθωση της γλώσσας, ώστε να πετύχει ένα συμβιβασμό ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των δύο αντιμαχόμενων μερίδων.
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε ο φωτεινότερος και ο πιο ανεκτίμητος δάσκαλος του Γένους, που του συμπαραστάθηκε ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του. Η ακτινοβολία του στάθηκε τεράστια και οι επιδράσεις του υπήρξαν από τις πιο μόνιμες και οριστικές στη διαμόρφωση του νεοελληνικού στοχασμού, ενώ ανάμεσα στους οπαδούς του συγκαταλέγονται σπουδαίοι λόγιοι της εποχής του, μεταξύ άλλων ο Κούμας, ο Φαρμακίδης, ο Οικονόμος, ο Άνθιμος Γαζής και άλλοι φωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους. Η προσφορά του, υλική και πνευματική, είναι ανυπολόγιστη σε αξία και μέγεθος και ανεξάντλητη σε ιστορική συνέχεια και παραμένει ο αποφασιστικότερος σταθμός στην πνευματική πορεία του έθνους
Και όποιος από εδώ και πέρα τον αναφέρει... στην πυρά αμέσως..
«η ελληνική παιδεία ελευθερώνουσα τον νουν από την άγνοιαν, διδάσκει τον άνθρωπο τα προς του Θεόν και τους ανθρώπους καθήκοντα, τούτους μεν να στοχάζεται ως αδελφούς του και να προσφέρεται προς αυτούς ως επιθυμεί να προσφέρονται προς αυτόν εκείνοι, το δε Θεόν να σέβεται ως δημιουργόν και προνοητήν του, μηδέν να τολμά να τον ατιμάζει, συγχέει δεισιδαιμόνως τας ταλειώτητάς του με τας ανθρώπινας ασθενείας» .
"Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος»
"Το παιδιόθεν τρεφόμενον εις την ψυχήν κατά των Τούρκων μίσος, εκατήντησεν, αφού εγεύθην ευνομουμένης πολιτείας ελευθερίαν, εις αποστροφήν μανιώδη. Τούρκος και θηρίον άγριον ήσαν εις τον λογισμόν μου λέξεις συνώνυμοι, και τοιαύται είναι ακόμη."
"Η απόκτησις της ελευθερίας είναι κατόρθωμα μόνων των Χριστιανών Ελλήνων˙ αντί συνεργών, οι Τούρκοι την επολέμουν, και οι Ιουδαίοι ηύχοντο κρυφά να μην την αποκτήσωμεν ποτέ"
Και ένα βιογραφικό σημείωμα
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε από τους πιο φωτισμένους δασκάλους του Γένους. Η προσφορά του στάθηκε τεράστια σε μέγεθος και βαρύτητα, ενώ η διδασκαλία του αποτέλεσε σταθμό στην διαμόρφωση του πνευματικού και πολιτικού στοχασμού του Έθνούς.
· Η ζωή του
Γεννήθηκε το 1748 στη Σμύρνη. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια που έτρεφε αγάπη για τα γράμματα. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στην Ευαγγελική σχολή της Σμύρνης. Το 1771 πήγε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας με σκοπό να επεκτείνει τις εμπορικές δραστηριότητες του πατέρα του. Τα χρόνια της παραμονής του στην Ολλανδία, ο Κοραής τα χρησιμοποίησε για την πνευματική του συγκρότηση και ασχολήθηκε με τις σπουδές του περισσότερο, παρά με το εμπόριο.
Το 1778 επέστρεψε στη Σμύρνη, για να ξαναφύγει αργότερα, το 1782, για το Μομπελιέ της Γαλλίας, όπου σπούδασε ιατρική και διέπρεψε. Όταν πέθαναν οι γονείς του, αναγκάστηκε να παραδίδει μαθήματα ελληνικής και να μεταφράζει ιατρικά συγγράμματα, για να μπορέσει να βγει από τη δύσκολη οικονομική θέση. Μπορούσε να γράφει συνολικά 10 γλώσσες, μεταξύ άλλων την εβραϊκή, τη λατινική, καθώς και την αρχαία ελληνική. Το 1786 πήρε το πτυχίο της ιατρικής και έγινε διδάκτορας.
Το 1788 πήγε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με εξέχουσες προσωπικότητες, επιφανείς επιστήμονες, διανοούμενους και λόγιους. Βλέποντας τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 σαν αποτέλεσμα της παιδείας του γαλλικού λαού, κατάλαβε νωρίς ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να απελευθερωθεί από το ξενικό ζυγό, ήταν η παιδεία. Έθεσε λοιπόν σκοπό της ζωής του τη μόρφωση των Ελλήνων, για να μπορέσουν να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό. Εξέδωσε σχολιασμένους τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και τους έστελνε στην Ελλάδα, συνιστούσε ομόνοια προς τους πρόκριτους και τους στρατιωτικούς, ίδρυσε το " Ελληνικό Κομιτάτο", εξέδιδε πολιτικά φυλλάδια, ενεργούσε για να σταλούν πολεμοφόδια, φάρμακα και γιατροί στην Ελλάδα και κατέβαλε διάφορες άλλες φιλότιμες προσπάθειες για να βοηθήσει την επαναστατημένη πατρίδα.
Ο Αδαμάντιος Κοραής πέθανε το 1833 στο Παρίσι. Για την πολύπλευρη και πολύτιμη βοήθειά του προς το αγωνιζόμενο έθνος, η ΄Γ εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε " άξιον της πατρίδος", ενώ το 1877 τα οστά του μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία και τοποθετήθηκαν σε μεγαλόπρεπο μνημείο του Ά νεκροταφείου Αθηνών.
· Το φιλολογικό του έργο
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε από τους μεγαλύτερους φιλόλογους της νεότερης Ελλάδας. Εξέδωσε 66 τόμους βιβλίων, από τα οποία τα 17 αποτελούν την "Ελληνική Βιβλιοθήκη" και οι 9 τα "Πάρεργα της Ελληνικής Βιβλιοθήκης". Τα βιβλία αυτά κίνησαν τον θαυμασμό των ξένων φιλολόγων και συγχρόνως γαλούχησαν το γένος με τα νάματα της προγονικής σοφίας. Γιατί δεν πρόκειται για ξηρά αρχαία κείμενα , που προορίζονται για τους ειδικούς. Αντίθετα, περιέχουν "προλεγόμενα", "αυτοσχέδιους στοχασμούς περί παιδείας και γλώσσης", σημειώσεις και παρατηρήσεις του Κοραή. Επιπλέον σχολίασε και εξέδωσε τον Όμηρο, τον Πλάτωνα , τον Αριστοτέλη, τον Ισοκράτη, τον Ξενοφώντα, τον Πλούταρχο και πολλούς άλλους αρχαίους φιλοσόφους, Συγχρόνως έγραψε "Πολιτικάς παραινέσεις προς του Έλληνας"που περιείχαν πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά και άλλα παραγγέλματα, ενώ παράλληλα αλληλογραφούσε με Έλληνες και ξένους, υπέβαλε υπόμνημα στο Ναπολέοντα και ζήτησε "την ελπιζόμενην απ' αυτόν ελευθερίαν της Ελλάδος", εξέδωσε πατριωτικά φυλλάδια, όπως το "Υπόμνημα περί της παρούσας καταστάσεως του πολιτισμού εν Ελλάδι" και το "Πολεμιστήριον σάλπισμα", καθώς και άλλα θρησκευτικά, παιδαγωγικά και ιατρικά βιβλία.
· Η θέση του στο γλωσσικό ζήτημα
Το γλωσσικό ζήτημα αποτελούσε από τα κυριότερα ενδιαφέροντα του Κοραή. Πίστευε ότι η ελληνική γλώσσα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική βοήθεια προς του αγωνιζόμενους Έλληνες, στην προσπάθειά τους να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό. Βασική γραμμή του είναι η "μέση οδός". Έγραφε: " μήτε τύραννοι των χυδαίων, μήτε δούλοι της χυδαιότητας αυτών". Συνιστούσε ένα πάντρεμα της αρχαίας ελληνικής με την ομιλούμενη, ένα μείγμα ενιαία οργανωμένο και διαρθρωμένο και απ' όλους εύχρηστο και κατανοητό. Κάποτε παρατήρησε: "είναι πιθανόν ότι ούτε οι Πλάτωνες ούτε οι Ισοκράται δεν έγραφον , ώστε να καταλαμβάνωνται από τους κωπηλάτας" υποστήριζε λοιπόν τη διόρθωση της γλώσσας, ώστε να πετύχει ένα συμβιβασμό ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των δύο αντιμαχόμενων μερίδων.
Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε ο φωτεινότερος και ο πιο ανεκτίμητος δάσκαλος του Γένους, που του συμπαραστάθηκε ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του. Η ακτινοβολία του στάθηκε τεράστια και οι επιδράσεις του υπήρξαν από τις πιο μόνιμες και οριστικές στη διαμόρφωση του νεοελληνικού στοχασμού, ενώ ανάμεσα στους οπαδούς του συγκαταλέγονται σπουδαίοι λόγιοι της εποχής του, μεταξύ άλλων ο Κούμας, ο Φαρμακίδης, ο Οικονόμος, ο Άνθιμος Γαζής και άλλοι φωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους. Η προσφορά του, υλική και πνευματική, είναι ανυπολόγιστη σε αξία και μέγεθος και ανεξάντλητη σε ιστορική συνέχεια και παραμένει ο αποφασιστικότερος σταθμός στην πνευματική πορεία του έθνους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών