Άρθρο του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκου: Οι Δοξασμένοι «Μαυροφόροι» του θανάτου

Και από τον Προύθο στο κράτος των Αθηνών

Γέμισε η χώρα από… προδότες και σωτήρες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Υπάρχουν μόνον θλιβεροί κομπάρσοι της Ιστορίας, στους οποίους βαρύς πέφτει ο χαρακτηρισμός του προδότη, αφού δεν είναι τίποτε άλλο από ανάξιοι και άβουλοι υποτακτικοί συμφερόντων αντεθνικών και από την άλλη πλευρά οι περίφημοι σωτήρες δεν είναι τίποτε άλλο από λογάδες της συμφοράς, οι οποίοι διαψεύδονται στο πέρασμα του χρόνου. Όμως, το καθεστώς μιας καθολικής αμνησίας και «ο άρτος και τα θεάματα», που όποτε τους δίνεται η ευκαιρία δίνουν στον λαό, επιβάλει την απόλυτη λησμονιά. Ας μη μιλήσουμε, λοιπόν, για το θλιβερό σήμερα, αυτήν τουλάχιστον την φορά. Ας μιλήσουμε για το ένδοξο χθες.

Πεδίον του Άρεως

Κάπου στο κέντρο των Αθηνών υπάρχει ένα.....
μεγάλο άλσος, το λένε Πεδίον του Άρεως. Η ονομασία του δεν είναι τυχαία. Είναι ένας χώρος αφιερωμένος στην Μνήμη των μεγάλων εκείνων Ανδρών, που ξεχωριστά τίμησαν την Πατρίδα. Για τον λόγο αυτόν ακριβώς υπάρχει και η λεωφόρος των Ηρώων σε ένα σημείο του Άλσους, όπου την δεκαετία του ’30 τοποθετήθηκαν οι προτομές των Ηρώων. Εκεί μεταφέρθηκαν και τα οστά του Αλεξάνδρου Υψηλάντη του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας, ο οποίος πρώτος ξεκίνησε την Επανάσταση του Γένους ενάντια την τουρκική τυραννία τον Φεβρουάριο του 1821 περνώντας με τα στρατεύματά του τον ποταμό Προύθο. Στον χώρο αυτό σήμερα προς δόξαν του κράτους των γραικύλων, εκεί όπου ευρίσκονται τα οστά αυτού ο οποίος κήρυξε πρώτος την Εθνική μας Επανάσταση επικρατεί κάθε βράδυ το έγκλημα και η λεωφόρος των Ηρώων όπου υπάρχουν οι προτομές των Αγίων του Έθνους, είναι πλέον μία πιάτσα όπου συχνάζουν πόρνες, πρεζέμποροι και καταυλίζονται λαθρομετανάστες! Δεν είναι τυχαία όλα αυτά… Δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο το Εθνικό μας Θέατρο παρουσιάστηκε μία παράσταση, στην οποία κατεξευτελίζετο η μνήμη του Εθνομάρτυρα Αθανασίου Διάκου, ο οποίος προς δόξαν της θολοκουλτούρας παρουσιαζότανε σαν ένας ιδιοκτήτης ψητοπωλείου, τον οποίο απατά η γυναίκα του με έναν λαθρομετανάστη! Δεν είναι τυχαίο ότι ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη αυτής της παραστάσεως επιβραβεύτηκε από την κυβέρνηση των «εθνικοφρόνων» της Ν.Δ. με παράταση της θητείας του… Όλα αυτά από το «ελληνικό» κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι εν ονόματι αυτής της σάπιας ψευτοδημοκρατίας τους κατεξευτελίζουν κάθε ιερό και όσιο, το οποίοι αφορά είτε την Πίστη, είτε την Ιστορία του Γένους μας. Σκοπός τους η «από-ιεροποίηση», γιατί γκρεμίζοντας σύμβολα, Αγίους και Ήρωες ξεριζώνουν από την ψυχή του λαού μας κάθε δύναμη αντίστασης ενάντια στα σχέδιά τους να μεταβάλουν το Έθνος των Ελλήνων σε μια άβουλη και απρόσωπη μάζα «καλών» πολιτών της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Αλλά ας επιστρέψουμε στην Ιστορία.

 Περνώντας τον Προύθο

Γεμάτος πάθος και ορμή πέρασε εκείνον τον Φεβρουάριο τον ποταμό Προύθο ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης τιμημένος Στρατηγός στα πεδία των μαχών, χωρίς να γνωρίζει τις προδοσίες που θα ακολουθούσαν. Στο πλευρό του πολέμαρχοι δοκιμασμένοι, από τους οποίους πολλοί τίμησαν τον όρκο τους στις μάχες που ακολούθησαν, αλλά και δειλοί και προδότες, οι οποίοι την κρίσιμη στιγμή εγκατέλειψαν τον αγώνα. Ανάμεσα σε αυτούς και ένα σώμα ξεχωριστό: Ο Ιερός Λόχος! Αποτελείτο από νέους Έλληνες, φοιτητές κατά το πλείστον, οι οποίοι σπούδαζαν στα Πανεπιστήμια της Ευρώπης. Ήταν ο ανθός της Ελλάδος κυριολεκτικά. Επιστήμονες με μόρφωση ξεχωριστή εκείνην την εποχή, όπου όλα τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Όμως, αυτοί είχαν αποφασίσει να πεθάνουν για την Ελλάδα! Η στολή τους είχε χρώμα μαύρο και γι αυτό τους απεκάλεσαν μαυροφόρους ή μελανοφόρους και επάνω στο πηλίκιό τους υπήρχε μία νεκροκεφαλή με δύο χιαστί οστά σαν σύμβολο της απόφασής τους για θάνατο. Σαν σύμβολο της πίστης τους, ότι η θυσία για την Πατρίδα ευρίσκεται επάνω από τον εφήμερο βίο. Η Σημαία τους τρίχρωμη, όπως επέβαλε η Φιλική Εταιρεία. Διαβάζουμε σχετικά:  
«Άρθρον ΙΑ΄. Η Ελληνική σημαία τόσον εις τα της ξηράς στρατεύματα, όσον και εις τα της θαλάσσης, πρέπει να είναι κατασκευασμένη εκ τριών χρωμάτων: άσπρο, μαύρο και κόκκινο. Το άσπρον σημαίνει την αθωότητα της δίκαιας ημών επιχειρήσεως κατά των τυράννων, το μαύρο τον υπέρ πατρίδας και ελευθερίας θάνατον ημών και το κόκκινον την αυτεξουσιότητα του Ελληνικού λαού και την χαράν αυτού διότι πολεμεί δια την ανάστασιν της πατρίδας.» - ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ – «ΝΟΜΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ»
Εκτός από τα τρία χρώματα άσπρο, μαύρο και κόκκινο επάνω στη Σημαία υπήρχε ένας Σταυρός με την φράση ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και από την άλλη πλευρά ο αναγεννώμενος Φοίνικας. Ο Ιερός Λόχος σφαγιάσθηκε κυριολεκτικά στο Δραγατσάνι, κρατώντας αυτήν την τρίχρωμη Σημαία. Λίγους μήνες αργότερα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στην καρδιά της Πελοποννήσου δινότανε μια μάχη, μάχη πολιτική στην πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου για το ποια θα είναι τα σύμβολα και η Σημαία του νέου κράτους. Στην μάχη αυτή παραμερίστηκε το μαύρο, άσπρο και κόκκινο και ο Φοίνικας της Φιλικής Εταιρείας και επικράτησε η άποψη του Μαυροκορδάτου, του μοιραίου αυτού ανθρώπου, ο οποίος με συνέπεια υποστήριξε τα αγγλικά συμφέροντα, του Μαυροκορδάτου, ο οποίος ζήτησε να αντικατασταθεί με ένα κυανόλευκο λάβαρο. Η Φιλική Εταιρεία ήταν ήδη υπό διωγμόν.

Στο Δραγατσάνι

Ο Ιερός Λόχος, όπως ανέφερα και προηγουμένως, σφαγιάσθηκε κυριολεκτικά στο Δραγατσάνι. Σε μια μάχη που φαινόταν κατ’ αρχάς ότι θα ήταν νικηφόρα και η οποία θα ήταν νικηφόρα, εάν δεν εγκατέλειπαν οι ιππείς του Καραβία τους Ιερολοχίτες την κρίσιμη στιγμή πανικόβλητοι από την τουρκική επίθεση. Όμως, οι Ιερολοχίτες έμειναν και μόνο περίπου εκατό κατόρθωσαν να διασωθούν με την επέμβαση του Ήρωα και πολέμαρχου Γιωργάκη Ολύμπιου, που έσπευσε προς βοήθειά τους. Σώθηκε μάλιστα και η Σημαία του Ιερού Λόχου, την οποία πήρε από τα χέρια του Σημαιοφόρου, ο οποίος έπεσε νεκρός ένας άλλος Ιερολοχίτης. Το όνομα του Σημαιοφόρου; Ξενοφών και τίποτε άλλο, τίποτε άλλο δεν αναφέρει η Ιστορία. Λησμονημένοι ήρωες και ανάμεσα σε αυτούς και ο Εκατόνταρχος Βαλσαμάκης από την Κεφαλονιά, ο οποίος σώθηκε περνώντας στην ρωσική όχθη του Προύθου και συνέχισε να πολεμά για την Εθνική υπόθεση, επιστρέφοντας στην Ελλάδα στα 1823. Έζησε μέχρι το 1865 και το Έθνος μας αυτόν τον Εκατόνταρχο του Ιερού Λόχου τον έκρινε… «αξιωματικόν υπoφροντιστήν»!!! Εκατόνταρχος επίσης και ο Νικόλαος Υψηλάντης, ο οποίος στην συνέχεια πολέμησε σε όλες τις μάχες σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα και ο οποίος άφησε απομνημονεύματα, τα οποία βεβαίως και ουδείς σήμερα γνωρίζει. Εκατόνταρχος, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο Δραγατσάνι και ο Γεώργιος Δρακούλης. Ρήτορας γεμάτος πάθος, ο οποίος εμψύχωνε τους συμπολεμιστές του και ο οποίος ξεκίνησε από την Ρωσία για να πεθάνει στο Δραγατσάνι για την Ελλάδα! Στο Δραγατσάνι έπεσε και ο αδελφός του γνωστού ποιητή Σούτσου, ο Δημήτριος Σούτσος, ο οποίος σε κάποιο διάστημα υπήρξε και αρχηγός του Ιερού Λόχου και ο οποίος είχε μεταφράσει την αρχαία ιστορία της Ελλάδος του Segoure, η οποία εκδόθηκε μετά τον θάνατό του στα 1836 και που σήμερα κανένας δεν την γνωρίζει. Εκατόνταρχος του Ιερού Λόχου, o οποίος επίσης έπεσε ηρωικά μαχόμενος και ο Γεώργιος Ανδρόνικος από την Δημητσάνα, αδελφός του εξέχοντος μέλους της Φιλικής Εταιρείας Παναγιώτη Ανδρόνικου, ο οποίος είχε γράψει το περίφημο θούριο «Ω παιδιά μου, ορφανά μου σκορπισμένα εδώ κι εκεί, διωγμένα υβρισμένα απ’ τα έθνη πανοικί! Ξυπνήστε τέκνα κι ήλθεν η ώρα…».
Περίπου εκατό ήσαν οι Ιερολοχίτες που σώθηκαν από την σφαγή στο Δραγατσάνι. Ήρωες λησμονημένοι στον καιρό των γραικύλων. Υπήρχαν όμως και 37 ξεχωριστά Ελληνόπουλα, που συνελήφθησαν αιχμάλωτα από τους Τούρκους και μεταφέρθηκαν σιδηροδέσμια στην Κωνσταντινούπολη και εκεί καρατομήθηκαν όλοι μέχρις ενός από το τσεκούρι του Οθωμανού δήμιου. Το αίμα τους πότισε το χώμα της Πόλεως των Κωνσταντίνων. Ποιοι ήσαν; Άγνωστα τα ονόματά τους, αλλά μεγάλη η δόξα τους!
Φεβρουάριος του 1821 όταν ο Υψηλάντης πέρασε τον ποταμό Προύθο και ξεκίνησε την Επανάσταση των Ελλήνων. Ένας ποταμός Προύθος αναλογεί στον καθέναν μας ή εάν θέλετε μια κόκκινη γραμμή. Στο χέρι του καθενός είναι να περάσει τον δικό του ποταμό Προύθο της ψυχής του ή να παραμείνει για πάντα σκλάβος και δούλος.

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ