Η "Ανιδιοτέλεια' ως βασικό χαρακτηριστικό και Αρετή του Εθνικιστή

Πρώτα πρώτα ας εξετάσουμε  το θέμα από κοινωνιολογική άποψη. Η εφαρμοσμένη κοινωνιολογία μελετά την κοινωνική ζωή. Κοινωνική ζωή εννοούμε τη ζωή εντός του κοινωνικού συνόλου ή μιας κοινωνικής ομάδας. Οι κανόνες που τη διέπουν γεννώνται, επιβάλλονται και εξελίσσονται εντός της ίδιας της κοινωνίας. Η ατομική ζωή δεν πρέπει να έρχεται σε καμία περίπτωση σε.....

αντίθεση με την κοινωνική ζωή αλλά να επηρεάζεται πάντοτε από τους κανόνες της κοινωνικής ζωής. Η ατομική ζωή θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η προσωπική ζωή των επιμέρους ατόμων που απαρτίζουν το κοινωνικό σύνολο. Δεν θα πρέπει όμως  να αγνοούμε ότι η ατομική ζωή δεν δύναται να υπάρξει ποτέ αυτοτελώς ή ανεξάρτητα από την κοινωνική ζωή. Και σε αυτήν ακριβώς την παραπάνω διαπίστωση έγκειται η πεμπτουσία του Εθνικισμού. Για τον πραγματικό και όχι κίβδηλο Εθνικιστή προτεραιότητα είναι το κοινό καλό του Ελληνικού κοινωνικού συνόλου και όχι το ατομικό του συμφέρον. Η αρετή λοιπόν  πάνω στην οποία βασίζεται το Εθνικιστικό οικοδόμημα είναι η Ανιδιοτέλεια. Μπορεί άραγε να υπάρξει Εθνικιστικό Κίνημα η σίγουρα κάπου παρακάτω Εθνικιστική Κυβέρνηση όπου το κάθε μέλος της να μην διέπεται από Ανιδιοτέλεια; Είναι δυνατόν να υπάρξει μια ισχυρή Ελλάδα αν ο κάθε Έλληνας δεν νοιάζεται για το γενικό καλό; Μα και φυσικά όχι. Βέβαια μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν λέω και κάτι καινούργιο. Όμως έχει αποδειχτεί ότι παρόλο που οι περισσότεροι είναι σε θέση να κατανοήσουν τις παραπάνω διαπιστώσεις, στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Με λίγα λόγια μεγάλη μερίδα του  Ελληνικού λαού χαρακτηρίζεται από ανείπωτη ιδιοτέλεια, η οποία εκδηλώνεται από τον πιο ασήμαντο μέχρι τον πιο αισχρό τρόπο. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ σε περισσότερο ’’ανατριχιαστικές’’  λεπτομέρειες για το πόσο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ‘’παρτάκιας’’  είναι ο Νεοέλληνας. Όλοι μας ξέρουμε το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα.

      Για τον Χρυσαυγίτη όμως η Ανιδιοτέλεια αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του ψυχισμού του. Αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις αρετές της Ηθικής του Ιεραρχίας πάνω στην οποία στηρίζεται η ίδια η ύπαρξη του Κινήματος και στη συνέχεια μετά την ανάληψη της Αρχής, θα στηρίζεται η ίδια η ύπαρξη της Ελλάδος μας. Ο Χρυσαυγίτης οφείλει να προτάσσει το στήθος του  μην υπολογίζοντας ποτέ το κόστος, έχει χρέος να μπαίνει πρώτος στη φωτιά για να υπερασπιστεί τις Αξίες του Έθνους. Δεν τον απασχολούν μικροαστικοί στόχοι και μίζερες επιδιώξεις όπως επαγγελματική ανέλιξη με κάθε κόστος η ή αγορά ενός πολυτελούς αυτοκινήτου  ή το σε ποιο νυχτερινό κέντρο θα διασκεδάσει το Σάββατο. Κύριο μέλημα του είναι ο αληθινός ΣυνΕλληνας και πώς θα ευημερήσει το Έθνος και όχι ο ίδιος. Και αυτό το έχει δείξει ο Χρυσαυγίτης στην πράξη από την ίδρυση του Κινήματος μέχρι σήμερα. Ας μην γελιόμαστε το Κίνημα δεν θα ήταν δυνατόν να είχε επιβιώσει των τόσων διωγμών και διώξεων εάν ο κάθε Χρυσαυγίτης δεν είχε μπολιασμένη στην καρδιά του την αρετή της Ανιδιοτέλειας.                                                                                                                                                                                                                                                                                  

            Και παρ’ όλες τις διώξεις η Χρυσή Αυγή παραμένει ένας φάρος Ανιδιοτέλειας, όχι στα λόγια όπως τα λοιπά κόμματα του σάπιου και ανθελληνικού πολιτικού συστήματος, αλλά στην πράξη. Δίνοντας τις κομματικές επιχορηγήσεις σε δημόσια συσσίτια, αναλαμβάνοντας την εύρεση εργασίας σε χιλιάδες.  Έλληνες, δίνοντας τόνους αίματος στους Έλληνες που έχουν ανάγκη. Βέβαια πολλοί κακοθελητές μπορεί να ισχυριστούν ότι τα κίνητρα των παραπάνω πράξεων είναι ιδιοτελή και ψηφοθηρικά αλλά μου φαίνεται πώς εσκεμμένα αγνοούν κάτι σίγουρα πρωτόγνωρο για το σάπιο ήθος τους. Πώς η Χρυσή Αυγή για να δώσει αίμα, φαγητό και εργασία δεν ζητά από κανέναν Έλληνα υπεύθυνη δήλωση ιδεολογικών πεποιθήσεων, αλλά προσφέρει απλόχερα τη βοήθεια της ακόμα και σε αναρχομπολσεβίκους που πολύ εύκολα θα ανατίναζαν τα γραφεία μας η θα μας σκότωναν με μία βόμβα μολότοφ ή και με τα ίδια τα χέρια τους. Γιατί αν και βλέπουν στο πρόσωπο μας έναν μισητό εχθρό, εμείς παρόλα αυτά φειδόμεθα του Ελληνικού Αίματος  που κυλάει στις φλέβες τους και χωρίς κανένα κέρδος μήτε πολιτικό ή οικονομικό στεκόμαστε δίπλα τους. Απλά πιστοί στην θεότητα της Ανιδιοτέλειας.  

                   Μόνο αν ο κάθε Έλληνας ακολουθήσει τα βήματα του κάθε ανώνυμου Χρυσαυγίτη  και μάθει να εργάζεται πρώτα για το καλό της Πατρίδος και μετά το δικό του, μόνο τότε η Ελλάδα έχει ελπίδα να σωθεί, αλλιώς αν συνεχίσει ο καθένας  να εξυπηρετεί τα ατομικά του συμφέροντα το μέλλον του Έθνους φαντάζει εξαιρετικά αβέβαιο. Κανείς βέβαια δεν επιθυμεί την συντριβή της καθεμιάς ξεχωριστής προσωπικότητας, ούτε υποστηρίζω ότι το άτομο δεν πρέπει να νοιάζεται για το ίδιον συμφέρον. Ποτέ όμως το ίδιον συμφέρον δεν πρέπει να μπαίνει πάνω από το συμφέρον του Έθνους. Δεν κατέστρεψαν τη χώρα μας  τα ’’ μεγάλα’’ συμφέροντα αλλά τα ‘’μικρά’’. Δεν ήταν τα σκάνδαλα δισεκατομμυρίων που βούλιαξαν την Πατρίδα μας αλλά τα σκάνδαλα μερικών ευρώ. Δεν ήταν οι διορισμοί Υπουργών που μας κατέστρεψαν αλλά οι διορισμοί υπαλλήλων. Σε καμία περίπτωση δεν αθωώνω τους πολιτικάντηδες  της μεταπολιτευτικής Δικτατορίας. Εμείς όμως τους επιτρέψαμε να υποθηκεύσουν την Ελλάδα μας και να την οδηγήσουν στον κρημνό, με αντάλλαγμα μια θεσούλα στο δημόσιο και κάθε άλλου είδους πελατειακή εξυπηρέτηση. Και όλα αυτά γιατί λείπει από την ψυχή του Νεοέλληνα η Ανιδιοτέλεια. Ας θυμηθούμε την Σπαρτιάτισσα μάνα που ρώτησε κάποιον που επέστρεφε από τον πόλεμο για την έκβαση της μάχης και εκείνος της απάντησε πως και οι πέντε γιοί  της σκοτώθηκαν, για να πάρει ευθύς αμέσως την απάντηση που αποτελεί τον ορισμό της Ανιδιοτέλειας: ‘’ Δεν σε ρώτησα για τα παιδιά μου, αλλά για το αν νικήσαμε ή όχι’’.

Κορνήλιος