Αυτός είναι ο λόγος που ο Τσίπρας επέλεξε Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Η «πτώση από τα σύννεφα» - και δεν την εννοώ ως άθλημα- έχει γίνει εθνικό μας σπορ. Με αυτή ακριβώς την έκφραση πολλοί «έγκριτοι» δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν την αμηχανία τους μπροστά στην επιλογή Παυλόπουλου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Τσίπρα.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή με λίγη αναγωγή στα πρόσωπα, θα μπορούσε να τους είχε οδηγήσει ασφαλώς στο σωστό αποτέλεσμα, αν δεν ήταν τόσο πληρωμένοι ή τόσο άσχετοι ώστε να θεωρούν ότι ο πανούργος Τσίπρας, θα άφηνε να του φύγει η ευκαιρία. Εξηγούμαι: Ο Προκόπης, κατά κόσμον Πάκης, είναι το alter ego  του Καραμανλή. Από τους πιο κοντινούς του συνεργάτες και ο πρώτος τη τάξει Υπουργός του επί νεοδημοκρατικής κραιπάλης. Σε αυτό, νομίζω, δεν θα διαφωνεί κανένας απολύτως «έγκριτος»..
Ήταν αρχές του 2000 όταν ο Καραμανλής, εν τη παντοδυναμία του είχε κάνει μια πρωτοφανή για την εποχή, κίνηση. Είχε καλέσει στο διαβόητο «Ίδρυμα Κ. Καραμανλή για τη Δημοκρατία» (ή κάπως έτσι, δεν έχει και σημασία..) να συμμετάσχει στις.....
εργασίες και ο αποδιοπομπαίος νεαρός του 3,5% και μάλιστα όχι μόνο ως συμμετέχων αλλά ως ομιλητής! Ο Τσίπρας τότε, όχι μόνο απεδέχθη ασμένως την πρόσκληση αλλά και εξήρε το έργο του «εθνάρχη» με τα γνωστά αναμασήματα περί «εθνικής συνεννόησης όλων των Ελλήνων κλπ». Ούτε αυτό είχε σημασία. Μεγάλη σημασία όμως είχε το γεγονός ότι από τότε και μετά, εδραιώθηκε μια συνεχής επαφή, όπως σωστά αναφέρουν σε πρόσφατο άρθρο τους τα «ΝΕΑ» - που κάτι περισσότερο γνωρίζουν πάντα…- μεταξύ του Καραμανλικού μπλοκ και της ρόζ αριστεράς του Τσίπρα. Είναι δε γνωστό σε όλους ότι η ΝΔ ανέκαθεν αλληθώριζε προς την κομμουνιστική αριστερά είτε με την κωμική (και διεφθαρμένη)  συγκυβέρνηση του «βρώμικου’ 89» είτε με το γελοίο εφεύρημα του «μεσαίου χώρου».
Αυτή η νοσηρή πολιτική παρακαταθήκη οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στον δήθεν «συμβιβασμό» των ημερών μας μεταξύ Πρωθυπουργού και Προέδρου. Και όχι μόνο για λόγους «πολιτικής αβροφροσύνης», αλλά πρωτίστως για λόγους πολιτικής ουσίας: Ο Παυλόπουλος είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος του Τσίπρα από όλες τις απόψεις.
Μετρήστε και πείτε μου αν έχω άδικο:
1) Αμφότεροι έχουν ταχθεί υπέρ της γιγάντωσης του δημοσίου τομέα και μάλιστα ο Πάκης δεν το έχει εξαγγείλει μόνο αλλά το έχει πραγματοποιήσει, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που ελέω τρόικας , θα μείνει στα λόγια: Γέμισε το Δημόσιο τομέα με τουλάχιστον 500.000 «συμβασιούχους» καθιστώντας την ανάγκη για εργασία επίσημο χρηματιστήριο ψήφων για το κόμμα του, θέτοντας τους νεοπροσλαμβανόμενους σε διαρκές καθεστώς ομηρίας. Αντίθετα με τους γιαλαντζί φιλελεύθερους που τον στήριξαν ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία (Χατζηδάκης, Βορίδης κλπ), μόνο ο Κυριάκος – και αυτός για εσωκομματικούς λόγους και όχι από ιδεολογική… πιστότητα - είχε το κουράγιο να τον καταψηφίσει αναφέροντας και την αιτία. Το ίδιο θα επιθυμούσε να έκανε και ο Τσίπρας, που τώρα δεν το λέει: Να διορίσει όλον τον αριστερό συρφετό των φραπεδιάρηδων με τις τιράντες  στην πλάτη μας, ώστε να πληρώνεται από τα δάνεια που θα κατάφερνε να γλιτώσει με τη γοητεία του ο Μπαρουφάκης. Αμ, δε...
2) Ο Πάκης ήταν ο ένας και μοναδικός που σε επήκοον όλων των πατριωτών της φακής που διαθέτει η ΝΔ τους είπε κατάμουτρα- και χωρίς να ανοίξει μύτη ούτε να διαγραφεί- ότι «καλωσορίζει στη χώρα τους μετανάστες που μεταλαμπαδεύουν στον ελληνικό, τον δικό τους πολιτισμό», όπως ακριβώς θα ήθελε να πει και ο Τσίπρας τώρα , αν δεν φοβόταν τον Πάνο – ξέρετε, αυτόν με το Κούγκι. Ο Πάκης λοιπόν, όχι μόνο το είπε  αλλά και το έκανε. Με το παγκόσμιας γελοιότητας δόγμα της «αμυντικής αστυνομίας» που ξεφούρνισε όταν καίγονταν οι περιουσίες και το βιος των συμπατριωτών του, άφησε τους κατσιαπλιάδες να αλωνίζουν διατάσσοντας την αστυνομία να τους κοιτάει «για να μην κινδυνεύσει ανθρώπινη ζωή». Η μοναδικής πολιτικής αλητείας αυτή πράξη, όχι μόνο δεν κατακρίθηκε από το προδοτικό κόμμα του αλλά συνέχισε να επιβραβεύεται εκλεγόμενος στις πρώτες θέσεις της προτίμησης των νεοδημοκρατών (των ίδιων που εξέλεξαν πρώτη την… Σπυράκη στο ευρωψηφοδέλτιο)! Με αυτό τον τρόπο αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι ασπόνδυλοι δεξιοί ψηφοφόροι μπορούν να ψηφίσουν ό,τι τους πετάξεις κατάμουτρα όπως τους κατιμάδες στα πεινασμένα σκυλιά. Αυτοί θα το κατεβάσουν αμάσητο!
3) Τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Πάκης προσβλέπουν στην εξαφάνιση του Σαμαρά από την ηγεσία της ΝΔ και την επιστροφή Καραμανλή. Ο Σαμαράς γι’ αυτούς εκτός από καμμένο χαρτί (αυτός και ο λόγος που ο Παυλόπουλος αρνήθηκε να κατέβει στις πρόσφατες εκλογές) εκφράζει με την αυλή του έναν χώρο που για τα δικά τους μέτρα είναι «ακροδεξιός», τόσο στη ρητορική όσο και στη στελέχωση. Υπό την έννοια αυτή, προτιμούν και οι δύο να ξεκαθαρίσουν το τοπίο στη ΝΔ αποδίδοντάς της κεντρογενές (ή μεσαίο κατά Καραμανλή) προφίλ, γιατί μελλοντικά πρόκειται (όταν σφίξουν τα πράγματα από το εξωτερικό) ευελπιστούν να συγκυβερνήσουν! Οι οσφυοκάμπτες της ΝΔ έχουν αποδείξει ότι μπορούν να το κάνουν εύκολα, όπως με το ΠΑΣΟΚ, αυτό όμως δεν μπορεί ποτέ να συμβεί με σαμαρική ηγεσία για πολλούς και διάφορους λόγους. Επομένως η εκπαραθύρωση Σαμαρά που ενισχύεται από τον άμεσο δίαυλο που ανοίγεται μεταξύ Κυβέρνησης και Προεδρίας, μπορεί σύντομα να αποδώσει καρπούς. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ο Σαμαράς συνεχίζει την ταβανοθεραπεία και όσοι τον στήριξαν και συνεχίζουν να τον στηρίζουν (υπάρχουν και τέτοιες πολιτικές...διάνοιες) σχολιάζουν από μακριά τα πολιτικά δρώμενα όπως οι γέροι του Μάπετ Σώου!
Αυτό το πολύ πιθανό κατά την εκτίμησή μου μετεκλογικό σκηνικό – και εφόσον δεν υπάρξει «ατύχημα»- φέρνει την μπάλα στα πόδια της Χρυσής Αυγής, που είναι η μόνη που μπορεί να δώσει απτές απαντήσεις στα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους Έλληνες. Η σαφής αναφορά του προγράμματος σε κάθε τομέα ευθύνης με την επικείμενη αποφυλάκιση των ηγετικών στελεχών της, θα αποτελέσει τη Νέα Αρχή και θα οδηγήσει μοιραία στην κατάληψη της εξουσίας.
Για εκείνη την ώρα οφείλουν άπαντες να είναι έτοιμοι και να δουλεύουν. Ακόμα και αν δεν το πιστεύουν ενδόμυχα ότι θα συμβεί, ο λαός έχει αποδείξει ότι επιφυλάσσει για τις δυνάμεις του Έθνους τις καλύτερες εφεδρείες, όταν ακριβώς αυτές χρειάζονται περισσότερο. Και θα χρειαστούν σίγουρα μετά την αριστερή διακυβέρνηση, όσο «επιτυχή» και να την παρουσιάσουν.
Γιάννης Ζωγράφος
Δικηγόρος - ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου