Γράφει ο Αντίοχος
Διαβάσαμε χθες στην επίσημη ιστοσελίδα των σπαγκοραμμένων του Περισσού:
«Για τα 42 χρόνια από το θάνατο του Ν. Ζαχαριάδη
Με μια
σεμνή εκδήλωση, η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και η Οργάνωση
Αττικής της ΚΝΕ τίμησαν σήμερα Παρασκευή 31 Ιούλη τον κομμουνιστή ηγέτη
Νίκο Ζαχαριάδη, στον τάφο του, στο Α’ Νεκροταφείο Αθήνας, με αφορμή τα
42 χρόνια από το θάνατό του, την 1η Αυγούστου του 1973».
Θα αφήσουμε
στην άκρη τα υπόλοιπα και θα....
επικεντρωθούμε στα περί του «θανάτου» του
Ζαχαριάδη. Ο οποίος «θάνατος» ήταν στην πραγματικότητα αυτοκτονία ή
δολοφονία, την οποία αποκρύπτουν οι κουκουέδες από τα φυτά της ΚΝΕ!
Ο «Έλληνας
Στάλιν», λοιπόν, κατέφυγε στο παραπέτασμα μετά την συντριβή των
συμμοριτών στον Γράμμο και το Βίτσι. Καθαιρέθηκε το 1956 με την
«αποσταλινοποίηση», χαρακτηρίστηκε «βαμμένος εχθρός του κόμματος και της
Σοβιετικής Ένωσης», διεγράφη από το ΚΚΕ και εξορίσθηκε στο Νοβγκορόντ
της ΕΣΣΔ, όπου εργάστηκε στα δάση ως… ξυλοκόπος. Το 1962 επέστρεψε
παράνομα στην Μόσχα και πήγε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας να
επιστρέψει στην Ελλάδα και να δικασθεί για τα εγκλήματα και τις
προδοσίες του!!! Συνελήφθη εκ νέου μετά την έξοδό του από την πρεσβεία
και οδηγήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας.
Εκεί, μόνος
και ξεχασμένος βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του την 1η Αυγούστου του
1973. Το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι πέθανε από… ανακοπή καρδιάς. Τριάντα έξι
ημέρες προ της αυτοκτονίας του, στις 26/06/73, ο Ζαχαριάδης έστειλε το
τελευταίο του γράμμα στην Κ. Ε. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως, στο
οποίο προανήγγειλε την αυτοκτονία του:
«Το κουφάρι
μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι
τους… Όσο κι αν προσπάθησαν δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια τα όργανα της
Ασφάλειας της Σοβ. Ένωσης και οι διορισμένοι στο ΚΚΕ δεν απόδειξαν
απόλυτα τίποτα και αναγκάστηκαν να γλείψουν αφτού όπου φτύναν… Σήμερα,
ύστερα απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού,
εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ.
Ένωση κ. τ. λ. κ. τ. λ. που εφαρμόζονται ενάντια μου, τότε την 1η
Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αυτοκτονήσω».
Βέβαια, δεν
αποκλείεται το γράμμα να το έγραψε με το πιστόλι στον κρόταφο και η
«αυτοκτονία» να ήταν δολοφονία από την Κα-Γκε-Μπε. Αλλά, σε κάθε
περίπτωση, δεν πέθανε φυσιολογικά. Και αυτό δεν πρέπει να το μάθουν τα
φυτά της ΚΝΕ, γιατί θ’ αρχίσουν να ψάχνουν το πώς, το γιατί και τα
υπόλοιπα κι όπως γνωρίζετε, η ιστορία του ΚΚΕ είναι σαν τα σκ…, που όσο
τα σκαλίζεις, βρωμάνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών