Παρατηρείται, τελευταίως, τόσον εκ μέρους της Κυβερνήσεως και του "Συστήματος" Πασοκ, όσον, όμως, - όλως, περιέργως - και εκ μέρους ορισμένων ... "νεοδημοκρατών", μια έντονη προσπάθεια, κατά του Κ. Καραμανλή, περί ενοχοποιήσεώς του, χλευασμού του, επιρρίψεως, σ' αυτόν, όλων των ευθυνών, για την σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας μας και, γενικώς, περί αποδομήσεως της προσωπικότητάς του, προκειμένου να απαξιωθεί στα μάτια του Ελληνικού λαού.
Και το Πασοκ και οι εξωτερικοί "πάτρωνες" είναι φυσικό να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, διότι ... τρέμουν τον Κ. Καραμανλή. Αφού, λοιπόν, δεν διαθέτουν πραγματικούς λόγους, που θα τους επέτρεπαν να στραφούν εναντίον του, "παίζουν" το παιχνίδι τους, χρησιμοποιώντας ψέματα, λάσπη και, γενικά, ανήθικες και απαράδεκτες τακτικές, τουλάχιστον, για κόμματα, που θέλουν να λένε, πως υιοθετούν τις δημοκρατικές αξίες....
Η συμπεριφορά, όμως, των .... "νεοδημοκρατών", που καταφέρονται, με τόση μανία, κατά του Κ. Καραμανλή, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρισθεί "φυσιολογική" ή "δικαιολογημένη", ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπ' όψη, ότι ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά, και τα λάθη των κυβερνήσεών του εντόπισε και τα παραδέχθηκε και τα αξιολόγησε και έκανε τον απολογισμό του στον Ελλ. λαό και, τέλος, αξιοπρεπέστατα, ανέλαβε και την πολιτική, επ' αυτών, ευθύνη, χωρίς, καν, να εξετάσει αν, πράγματι, την είχε ή όχι..., με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των συγκεκριμένων νεοδημοκρατών να είναι, όντως, αξιοπερίεργη, ενώ ουδέν θετικό να προσφέρει, στο κόμμα της Ν.Δ. και στον νυν πρόεδρο.
Είναι, όμως, άδικο να δέχεται ο Κ. Καραμανλής αυτόν τον καταιγισμό κατηγοριών, από εχθρούς και... "φίλους", οι οποίοι, πάντως, επιμελώς, θέλουν να αγνοούν το τεράστιο κυβερνητικό έργο, που επετεύχθη, επί των ημερών του.
Προς άρση, λοιπόν, αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως, γράφτηκε το κείμενο, που ακολουθεί.
Θα ήθελα, να διευκρινίσω, πως, γράφοντάς το, είχα την επιθυμία, να εκφράσω όχι, μόνον, τις δικές μου απόψεις και τα δικά μου συναισθήματα, αλλά, επίσης, τις απόψεις και τα συναισθήματα και όσων ομοϊδεατών μου βλέπουν τα πράγματα, από την ίδια, με μένα, σκοπιά και, ενδεχομένως, υιοθετούν το παρόν κείμενο. Γι' αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου και ας μου συγχωρεθεί η αρκετά μεγάλη έκταση του κειμένου, που, όμως, νομίζω, πως είναι δικαιολογημένη..
΄Οσοι, λοιπόν, υιοθετούμε το παρόν κείμενο, θέλουμε, πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι, ακόμη κι αν είμαστε προσωπολάτρες, δεν φορούμε παρωπίδες. ΄Εχουμε, δηλαδή, και την ευθυκρισία, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, αλλά και το θάρρος να αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις λανθασμένες πολιτικές και επιλογές - σε όποιες, βεβαίως, περιπτώσεις υπήρξαν -, από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ., κατά την πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή.
Υπάρχει, όμως, τεράστια απόσταση, από το σημείο να έχουμε το θάρρος να αποδεχόμεθα τα όποια λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ασκώντας και την δέουσα κριτική, μέχρι του σημείου να βλέπουμε να μηδενίζεται το κολοσσιαίο, πράγματι, έργο των πεντέμισι ετών διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή και να καθιστάμεθα μάρτυρες μιας μεθοδευμένης και λυσσαλέας προσπάθειας απαξιώσεως του έργου και αποδομήσεως της προσωπικότητάς του.
Είναι γεγονός, πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση, έναντι της οποίας είναι αδύνατο να παραμένουμε, πλέον, απαθείς.
Ως ενεργοί πολίτες και ως δεδηλωμένοι οπαδοί της Ν.Δ. και των αξιών, που αυτή η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη πρεσβεύει - η οποία έχει αποδείξει, διαχρονικά, ότι θέτει την προστασία του Εθνικού και Δημοσίου συμφέροντος υπεράνω προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων -, θέλουμε, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόσον έναντι της χώρας μας, όσον και της παρατάξεώς μας, να αναδείξουμε, στον Ελληνικό λαό, τα χονδροειδή ψέματα, που η προπαγάνδα του Πασοκ κατασκεύασε και προσπαθεί, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων - που αυτό το ίδιο, κατά την υπερεικοσαετή φαύλη διακυβέρνησή του, εξέθρεψε -, να επιβάλει, ως, δήθεν, αλήθεια, παραποιώντας τα πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η Ν.Δ. και, ιδιαίτερα, ο Κ. Καραμανλής, από τότε, ακόμη, που ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ., αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά – για να μην πούμε «εχθρικά» -, από τα φιλικά, προς το Πασοκ, ΜΜΕ, που είναι και τα περισσότερα. Η κατάσταση, βεβαίως, χειροτέρεψε, το 2004, με την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ. Η τακτική, που τα εν λόγω ΜΜΕ ακολούθησαν, ήταν, αφ’ ενός, η αποσιώπηση ή ο υποβιβασμός και, εν πάση περιπτώσει, η μη ανάδειξη του, ομολογουμένως, τεράστιου κυβερνητικού έργου της Ν.Δ., αφ’ ετέρου, η υπερβολική προβολή και ανάδειξη οποιουδήποτε «αρνητικού», γι’ αυτήν, θέματος και, τέλος, η εκτόξευση τόνων λάσπης και παραπληροφορήσεως, με στόχο την απαξίωση του κυβερνητικού έργου και, παράλληλα, την αποδόμηση της προσωπικότητας του Κ. Καραμανλή. ΄Ετσι, προβλήθηκαν εκπομπές επί εκπομπών και έγιναν «τηλεδίκες» επί «τηλεδικών», στις οποίες, με απλές εικασίες, συνειρμούς και, πάντως, χωρίς αποδείξεις, «δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν» σωρός στελεχών της Ν.Δ. ΄Οσον αφορά, λοιπόν, την Ν.Δ., τα εν λόγω ΜΜΕ παρουσίαζαν την «τρίχα», ως «τριχιά» και διΰλιζαν τον κώνωπα, ενώ, ως προς το Πασοκ, κατάπιναν την κάμηλον. Την ίδια, άλλωστε, τακτική, ακολουθούν και σήμερα. Με τον τρόπο, όμως, αυτόν, παρουσιάζοντας, δηλαδή, τα πράγματα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά τους, τα εν λόγω ΜΜΕ κατάφεραν, τελικά, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη - που, δυστυχώς, εμπιστεύθηκε και εξακολουθεί να εμπιστεύεται την «ενημέρωσή» της, αποκλειστικά, σ’ αυτά – και να την στρέψουν εναντίον της Ν.Δ. και του Κ. Καραμανλή. Ακόμη και οπαδοί της Ν.Δ. υπέστησαν την «πλύση εγκεφάλου» των ΜΜΕ και επηρεασμένοι, από την συνεχή προπαγάνδα τους, γύρισαν, τελικά, την πλάτη, στην Ν.Δ. και στον Κ. Καραμανλή – με τα γνωστά, σήμερα, αποτελέσματα -, αποδεχόμενοι, ως αλήθειες, τα ψέματα και την λάσπη, που, ανελέητα και επί χρόνια, εκτοξεύοντο, απ’ αυτά, εναντίον τους.
Είναι γεγονός, πως κάποια στελέχη της Ν.Δ. δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δεν αναγνώρισαν την τιμή, που τους έκανε ο Κ. Καραμανλής, αναθέτοντάς τους θέσεις και αξιώματα και, τελικά, δεν απεδείχθησαν άξιοι της εμπιστοσύνης του, αφού, με την συμπεριφορά τους, δημιούργησαν πρόβλημα και στον Κ. Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και στην Παράταξή μας. Είναι, πάντως, αλήθεια, πως όλοι όσων τα ονόματα αναμείχθηκαν σε «περίεργες» ιστορίες, απομακρύνθησαν, αμέσως από τις θέσεις τους και, όταν έπρεπε, οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη. Αυτή η αντιμετώπιση ήταν καινοφανής, στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι, επί των κυβερνήσεων του Πασοκ, ίσχυε η ατιμωρησία και, μάλιστα, σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι, επίσης, γεγονός, ότι και ο Κ. Καραμανλής, κατά την άσκηση της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 2004 -2009, έκανε και λάθη, όπως, άλλωστε και ο ίδιος έχει παραδεχθεί.
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του ήταν, ότι κυβέρνησε με αντιλήψεις Ευρωπαίου πολιτικού - Σκανδιναυϊκής, μάλιστα, χώρας -, χωρίς να προχωρήσει, αμέσως, σε αλλαγές των προσώπων, που συνιστούσαν το βαθύ κράτος του Πασοκ, με συνέπεια το έργο της κυβερνήσεώς του να «σαμποτάρεται» εκ των έσω και να μην είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής της. Κλασσική περίπτωση, η κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, από τα ελεγχόμενα, από το Πασοκ, συνδικάτα, με συνέπεια, την έκρηξη του χρέους.
Ο Κ. Καραμανλής, κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορούσε να πιστέψει, ούτε καν να διανοηθεί, πως υπήρχε, ποτέ, περίπτωση ΄Ελληνες, για χάρη των κομματικών τους συμφερόντων, να εργασθούν, συνειδητά, κατά της χώρας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, βεβαίως, ουδέποτε θα αναδείξουν τα ΜΜΕ.
Το δεύτερο λάθος του ήταν, ότι έδειξε μεγαθυμία, έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Αντί, λοιπόν, να συστήσει Εξεταστικές Επιτροπές και αντί να μετατρέψει την Ελλ. Βουλή και την χώρα μας, σε ένα τεράστιο Δικαστήριο, παραπέμποντας, σε Προανακριτικές Επιτροπές, την σωρεία των σκανδάλων, που βάραιναν την κυβέρνηση Σημίτη, με μέγιστο εκείνο του Χρηματιστηρίου - όπου χάθηκαν οι οικονομίες μιας ζωής του Ελληνικού λαού -, προτίμησε, χάρη της ψυχικής ενότητας των Ελλήνων και της εθνικής σύμπνοιας, να μην διαχωρίσει τον λαό, σε δυο αλληλοσπαρασσόμενα στρατόπεδα, παρά να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, όσο χρονοβόρο κι αν ήταν. Εξ άλλου, η τακτική, που ακολουθήθηκε, το 1990, από τον Κ. Μητσοτάκη, με την παραπομπή του Ανδρέα και του Μ. Κουτσόγιωργα στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν θεωρήθηκε, στην συνέχεια, ως επιτυχής, ενώ, σίγουρα, ουδέν προσέφερε στην «κάθαρση» , ούτε οφέλησε κάποιον, πολύ δε περισσότερο, τον ίδιον τον Ελληνικό λαό.
Το τρίτο λάθος του ήταν, ότι δεν ανέδειξε - στις σωστές του, τουλάχιστον, διαστάσεις - το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, όπως το παρέλαβε, από την κυβέρνηση Σημίτη και δεν προχώρησε σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για την κατάντια της οικονομίας, την «δημιουργική λογιστική» και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, αλλά και τους «άθλους», με την Goldman Sachs, με αποτέλεσμα, να φθάσουμε, σήμερα, στο σημείο, να είναι η κυβέρνηση ΓΑΠ εκείνη, που να απειλεί με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Απειλεί, δηλαδή, σήμερα, με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, η κυβέρνηση του Πασοκ, του οποίου οι, κατά καιρούς, κυβερνήσεις είναι εκείνες, που φέρουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας, γεγονός, που γνωρίζει, άριστα, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τολμά να συμπεριλάβει, στο ερευνητέο διάστημα, και την περίοδο 1993 - 2004, αλλά, υπούλως και τεχνηέντως, επιδιώκει να περιορίσει την σχετική έρευνα στην περίοδο 2004 -2009, δηλαδή, στην περίοδο της διακυβερνήσεως της Ν.Δ.! Παρά ταύτα, με περισσή υποκρισία, ευαγγελίζεται την, δήθεν, «κάθαρση».
Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι συνέπειες της μεγαθυμίας του Κ. Καραμανλή.
Το τέταρτο και τελευταίο λάθος του Κ. Καραμανλή ήταν, ότι έδειξε, σε ορισμένα πρόσωπα, περισσότερη εμπιστοσύνη, από εκείνη, που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός, όσον αφορά τους συνεργάτες του. Στην πολιτική, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και, απ’ ότι φαίνεται, ούτε «φιλίες». Ο αείμνηστος Εθνάρχης μας και θείος του, Κων/νος Καραμανλής, είχε πει το περίφημο: «στέγνωσα την ψυχή μου, για να κυβερνήσω», υπονοώντας, ότι έμεινε μόνος του, χωρίς φίλους, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είναι πολύ ανθρώπινος κι αυτό - ενώ, για ένα «κοινό» άνθρωπο, είναι εξαιρετικό προτέρημα -, σε ένα πολιτικό ηγέτη, δημιουργεί προβλήματα.
ΑΥΤΑ, σε γενικές γραμμές, ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ του Κ. Καραμανλή.
Εμείς, όπως διευκρινίσαμε στην αρχή, δεν φοράμε παρωπίδες. Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, ότι, σίγουρα, προτιμούμε ένα πολιτικό ηγέτη ανθρώπινο, μεγαλόθυμο, με αντιλήψεις πολιτικού του 21ου αιώνα, που διαπνέεται από το Εθνικό συμφέρον και την αγάπη προς την Πατρίδα και τον λαό, από κάποιους άλλους πολιτικούς, κατευθυνόμενους και υποταγέντες στα όποια ντόπια και ξένα συμφέροντα.
ΕΙΝΑΙ, όμως, ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
Προ παντός ετέρου, θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όταν η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής ανέλαβαν την εξουσία, τον Μάρτιο του 2004, το δημόσιο χρέος της χώρας μας ήταν στο 107-108 % του ΑΕΠ - που σημαίνει, πως, από τα 100 Ευρώ, που εισέπραττε η Ελλάδα, όφειλε, μόνο για δάνεια και τόκους, … 107-108 Ευρώ -, το έλλειμμα ήταν στο 7,5 % του ΑΕΠ και η ανεργία στο 11,3 (560.000 άνεργοι).
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι παρέλαβε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, ενώ, 5 μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, πολλά από τα Ολυμπιακά Έργα ήταν ημιτελή.
Το έργο του Κ. Καραμανλή είναι πολυσχιδές και μακράς πνοής. Δεν υπάρχει τμήμα της οικονομίας και της κοινωνίας, για το οποίο να μην έλαβε και να μην εφάρμοσε μέτρα αμέσου αποδόσεως, αλλά και μέτρα αποδόσεως σε βάθος χρόνου. Είναι, μάλιστα, το κυβερνητικό έργο του Κ. Καραμανλή τόσο μεγάλο και σημαντικό, για τα μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε, ώστε, από μόνο του, δίνει την πρέπουσα απάντηση, σε όλους εκείνους τους φαιδρούς και κακοήθεις, που, με περισσή μοχθηρία, διέδιδαν, πως, δήθεν, δεν είχε όρεξη να δουλέψει. ΄Οποιος δεν έχει όρεξη να δουλέψει δεν μπορεί να παράξει τόσο μεγάλο έργο.
΄Οσο για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε τα Εθνικά μας Θέματα, θεωρούμε, ότι θα περάσουν πολλά χρόνια, για να ξαναδούμε Ηγέτη αυτού του διαμετρήματος.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, όπως αυτά προκύπτουν, από το έργο του και ας αναφερθούμε - εντελώς, ενδεικτικά, βεβαίως -, σ’ αυτό.
Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, αλλά και πρώτη προτεραιότητα, για τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ήταν η διοργάνωση των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Παρέλαβε χαώδη κατάσταση. ΄Εργα ημιτελή, που δημιουργούσαν κίνδυνο απωλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση Σημίτη, λίγους μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε αφήσει τα έργα στην τύχη τους. Ας θυμηθούμε, ότι, κατά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή – δηλαδή, λίγους, μόλις, μήνες, πριν από την διεξαγωγή των Ο.Α. -, ο εργολάβος, που είχε την ευθύνη κατασκευής της Λεωφόρου Μαραθώνος, είχε κηρυχθεί έκπτωτος. Με μια τιτάνεια, όμως, προσπάθεια, από τους υπουργούς της Ν.Δ., υπό την καθοδήγηση, βεβαίως, του Κ. Καραμανλή και με συνεργεία εργατών, που εργάζοντο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επί καθημερινής βάσεως, τελείωσαν όλα τα έργα, στην ώρα τους και, έτσι, έστω και με την ψυχή στο στόμα, μπορέσαμε να οργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τότε - το 2004, δηλαδή -, η χώρα μας έλαμψε διεθνώς, σε αντίθεση με το σήμερα, που η χώρα μας, εξ αιτίας των επιλογών, ενεργειών και της εν γένει συμπεριφοράς της κυβερνήσεως του ΓΑΠ, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και έχει καταστεί ο περίγελως της Υφήλιου και το παράδειγμα προς αποφυγή.
Στην ΠΑΙΔΕΙΑ, συνέχεια
Η συμπεριφορά, όμως, των .... "νεοδημοκρατών", που καταφέρονται, με τόση μανία, κατά του Κ. Καραμανλή, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρισθεί "φυσιολογική" ή "δικαιολογημένη", ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπ' όψη, ότι ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά, και τα λάθη των κυβερνήσεών του εντόπισε και τα παραδέχθηκε και τα αξιολόγησε και έκανε τον απολογισμό του στον Ελλ. λαό και, τέλος, αξιοπρεπέστατα, ανέλαβε και την πολιτική, επ' αυτών, ευθύνη, χωρίς, καν, να εξετάσει αν, πράγματι, την είχε ή όχι..., με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των συγκεκριμένων νεοδημοκρατών να είναι, όντως, αξιοπερίεργη, ενώ ουδέν θετικό να προσφέρει, στο κόμμα της Ν.Δ. και στον νυν πρόεδρο.
Είναι, όμως, άδικο να δέχεται ο Κ. Καραμανλής αυτόν τον καταιγισμό κατηγοριών, από εχθρούς και... "φίλους", οι οποίοι, πάντως, επιμελώς, θέλουν να αγνοούν το τεράστιο κυβερνητικό έργο, που επετεύχθη, επί των ημερών του.
Προς άρση, λοιπόν, αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως, γράφτηκε το κείμενο, που ακολουθεί.
Θα ήθελα, να διευκρινίσω, πως, γράφοντάς το, είχα την επιθυμία, να εκφράσω όχι, μόνον, τις δικές μου απόψεις και τα δικά μου συναισθήματα, αλλά, επίσης, τις απόψεις και τα συναισθήματα και όσων ομοϊδεατών μου βλέπουν τα πράγματα, από την ίδια, με μένα, σκοπιά και, ενδεχομένως, υιοθετούν το παρόν κείμενο. Γι' αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου και ας μου συγχωρεθεί η αρκετά μεγάλη έκταση του κειμένου, που, όμως, νομίζω, πως είναι δικαιολογημένη..
΄Οσοι, λοιπόν, υιοθετούμε το παρόν κείμενο, θέλουμε, πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι, ακόμη κι αν είμαστε προσωπολάτρες, δεν φορούμε παρωπίδες. ΄Εχουμε, δηλαδή, και την ευθυκρισία, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, αλλά και το θάρρος να αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις λανθασμένες πολιτικές και επιλογές - σε όποιες, βεβαίως, περιπτώσεις υπήρξαν -, από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ., κατά την πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή.
Υπάρχει, όμως, τεράστια απόσταση, από το σημείο να έχουμε το θάρρος να αποδεχόμεθα τα όποια λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ασκώντας και την δέουσα κριτική, μέχρι του σημείου να βλέπουμε να μηδενίζεται το κολοσσιαίο, πράγματι, έργο των πεντέμισι ετών διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή και να καθιστάμεθα μάρτυρες μιας μεθοδευμένης και λυσσαλέας προσπάθειας απαξιώσεως του έργου και αποδομήσεως της προσωπικότητάς του.
Είναι γεγονός, πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση, έναντι της οποίας είναι αδύνατο να παραμένουμε, πλέον, απαθείς.
Ως ενεργοί πολίτες και ως δεδηλωμένοι οπαδοί της Ν.Δ. και των αξιών, που αυτή η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη πρεσβεύει - η οποία έχει αποδείξει, διαχρονικά, ότι θέτει την προστασία του Εθνικού και Δημοσίου συμφέροντος υπεράνω προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων -, θέλουμε, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόσον έναντι της χώρας μας, όσον και της παρατάξεώς μας, να αναδείξουμε, στον Ελληνικό λαό, τα χονδροειδή ψέματα, που η προπαγάνδα του Πασοκ κατασκεύασε και προσπαθεί, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων - που αυτό το ίδιο, κατά την υπερεικοσαετή φαύλη διακυβέρνησή του, εξέθρεψε -, να επιβάλει, ως, δήθεν, αλήθεια, παραποιώντας τα πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η Ν.Δ. και, ιδιαίτερα, ο Κ. Καραμανλής, από τότε, ακόμη, που ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ., αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά – για να μην πούμε «εχθρικά» -, από τα φιλικά, προς το Πασοκ, ΜΜΕ, που είναι και τα περισσότερα. Η κατάσταση, βεβαίως, χειροτέρεψε, το 2004, με την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ. Η τακτική, που τα εν λόγω ΜΜΕ ακολούθησαν, ήταν, αφ’ ενός, η αποσιώπηση ή ο υποβιβασμός και, εν πάση περιπτώσει, η μη ανάδειξη του, ομολογουμένως, τεράστιου κυβερνητικού έργου της Ν.Δ., αφ’ ετέρου, η υπερβολική προβολή και ανάδειξη οποιουδήποτε «αρνητικού», γι’ αυτήν, θέματος και, τέλος, η εκτόξευση τόνων λάσπης και παραπληροφορήσεως, με στόχο την απαξίωση του κυβερνητικού έργου και, παράλληλα, την αποδόμηση της προσωπικότητας του Κ. Καραμανλή. ΄Ετσι, προβλήθηκαν εκπομπές επί εκπομπών και έγιναν «τηλεδίκες» επί «τηλεδικών», στις οποίες, με απλές εικασίες, συνειρμούς και, πάντως, χωρίς αποδείξεις, «δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν» σωρός στελεχών της Ν.Δ. ΄Οσον αφορά, λοιπόν, την Ν.Δ., τα εν λόγω ΜΜΕ παρουσίαζαν την «τρίχα», ως «τριχιά» και διΰλιζαν τον κώνωπα, ενώ, ως προς το Πασοκ, κατάπιναν την κάμηλον. Την ίδια, άλλωστε, τακτική, ακολουθούν και σήμερα. Με τον τρόπο, όμως, αυτόν, παρουσιάζοντας, δηλαδή, τα πράγματα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά τους, τα εν λόγω ΜΜΕ κατάφεραν, τελικά, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη - που, δυστυχώς, εμπιστεύθηκε και εξακολουθεί να εμπιστεύεται την «ενημέρωσή» της, αποκλειστικά, σ’ αυτά – και να την στρέψουν εναντίον της Ν.Δ. και του Κ. Καραμανλή. Ακόμη και οπαδοί της Ν.Δ. υπέστησαν την «πλύση εγκεφάλου» των ΜΜΕ και επηρεασμένοι, από την συνεχή προπαγάνδα τους, γύρισαν, τελικά, την πλάτη, στην Ν.Δ. και στον Κ. Καραμανλή – με τα γνωστά, σήμερα, αποτελέσματα -, αποδεχόμενοι, ως αλήθειες, τα ψέματα και την λάσπη, που, ανελέητα και επί χρόνια, εκτοξεύοντο, απ’ αυτά, εναντίον τους.
Είναι γεγονός, πως κάποια στελέχη της Ν.Δ. δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δεν αναγνώρισαν την τιμή, που τους έκανε ο Κ. Καραμανλής, αναθέτοντάς τους θέσεις και αξιώματα και, τελικά, δεν απεδείχθησαν άξιοι της εμπιστοσύνης του, αφού, με την συμπεριφορά τους, δημιούργησαν πρόβλημα και στον Κ. Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και στην Παράταξή μας. Είναι, πάντως, αλήθεια, πως όλοι όσων τα ονόματα αναμείχθηκαν σε «περίεργες» ιστορίες, απομακρύνθησαν, αμέσως από τις θέσεις τους και, όταν έπρεπε, οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη. Αυτή η αντιμετώπιση ήταν καινοφανής, στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι, επί των κυβερνήσεων του Πασοκ, ίσχυε η ατιμωρησία και, μάλιστα, σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι, επίσης, γεγονός, ότι και ο Κ. Καραμανλής, κατά την άσκηση της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 2004 -2009, έκανε και λάθη, όπως, άλλωστε και ο ίδιος έχει παραδεχθεί.
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του ήταν, ότι κυβέρνησε με αντιλήψεις Ευρωπαίου πολιτικού - Σκανδιναυϊκής, μάλιστα, χώρας -, χωρίς να προχωρήσει, αμέσως, σε αλλαγές των προσώπων, που συνιστούσαν το βαθύ κράτος του Πασοκ, με συνέπεια το έργο της κυβερνήσεώς του να «σαμποτάρεται» εκ των έσω και να μην είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής της. Κλασσική περίπτωση, η κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, από τα ελεγχόμενα, από το Πασοκ, συνδικάτα, με συνέπεια, την έκρηξη του χρέους.
Ο Κ. Καραμανλής, κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορούσε να πιστέψει, ούτε καν να διανοηθεί, πως υπήρχε, ποτέ, περίπτωση ΄Ελληνες, για χάρη των κομματικών τους συμφερόντων, να εργασθούν, συνειδητά, κατά της χώρας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, βεβαίως, ουδέποτε θα αναδείξουν τα ΜΜΕ.
Το δεύτερο λάθος του ήταν, ότι έδειξε μεγαθυμία, έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Αντί, λοιπόν, να συστήσει Εξεταστικές Επιτροπές και αντί να μετατρέψει την Ελλ. Βουλή και την χώρα μας, σε ένα τεράστιο Δικαστήριο, παραπέμποντας, σε Προανακριτικές Επιτροπές, την σωρεία των σκανδάλων, που βάραιναν την κυβέρνηση Σημίτη, με μέγιστο εκείνο του Χρηματιστηρίου - όπου χάθηκαν οι οικονομίες μιας ζωής του Ελληνικού λαού -, προτίμησε, χάρη της ψυχικής ενότητας των Ελλήνων και της εθνικής σύμπνοιας, να μην διαχωρίσει τον λαό, σε δυο αλληλοσπαρασσόμενα στρατόπεδα, παρά να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, όσο χρονοβόρο κι αν ήταν. Εξ άλλου, η τακτική, που ακολουθήθηκε, το 1990, από τον Κ. Μητσοτάκη, με την παραπομπή του Ανδρέα και του Μ. Κουτσόγιωργα στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν θεωρήθηκε, στην συνέχεια, ως επιτυχής, ενώ, σίγουρα, ουδέν προσέφερε στην «κάθαρση» , ούτε οφέλησε κάποιον, πολύ δε περισσότερο, τον ίδιον τον Ελληνικό λαό.
Το τρίτο λάθος του ήταν, ότι δεν ανέδειξε - στις σωστές του, τουλάχιστον, διαστάσεις - το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, όπως το παρέλαβε, από την κυβέρνηση Σημίτη και δεν προχώρησε σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για την κατάντια της οικονομίας, την «δημιουργική λογιστική» και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, αλλά και τους «άθλους», με την Goldman Sachs, με αποτέλεσμα, να φθάσουμε, σήμερα, στο σημείο, να είναι η κυβέρνηση ΓΑΠ εκείνη, που να απειλεί με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Απειλεί, δηλαδή, σήμερα, με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, η κυβέρνηση του Πασοκ, του οποίου οι, κατά καιρούς, κυβερνήσεις είναι εκείνες, που φέρουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας, γεγονός, που γνωρίζει, άριστα, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τολμά να συμπεριλάβει, στο ερευνητέο διάστημα, και την περίοδο 1993 - 2004, αλλά, υπούλως και τεχνηέντως, επιδιώκει να περιορίσει την σχετική έρευνα στην περίοδο 2004 -2009, δηλαδή, στην περίοδο της διακυβερνήσεως της Ν.Δ.! Παρά ταύτα, με περισσή υποκρισία, ευαγγελίζεται την, δήθεν, «κάθαρση».
Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι συνέπειες της μεγαθυμίας του Κ. Καραμανλή.
Το τέταρτο και τελευταίο λάθος του Κ. Καραμανλή ήταν, ότι έδειξε, σε ορισμένα πρόσωπα, περισσότερη εμπιστοσύνη, από εκείνη, που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός, όσον αφορά τους συνεργάτες του. Στην πολιτική, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και, απ’ ότι φαίνεται, ούτε «φιλίες». Ο αείμνηστος Εθνάρχης μας και θείος του, Κων/νος Καραμανλής, είχε πει το περίφημο: «στέγνωσα την ψυχή μου, για να κυβερνήσω», υπονοώντας, ότι έμεινε μόνος του, χωρίς φίλους, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είναι πολύ ανθρώπινος κι αυτό - ενώ, για ένα «κοινό» άνθρωπο, είναι εξαιρετικό προτέρημα -, σε ένα πολιτικό ηγέτη, δημιουργεί προβλήματα.
ΑΥΤΑ, σε γενικές γραμμές, ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ του Κ. Καραμανλή.
Εμείς, όπως διευκρινίσαμε στην αρχή, δεν φοράμε παρωπίδες. Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, ότι, σίγουρα, προτιμούμε ένα πολιτικό ηγέτη ανθρώπινο, μεγαλόθυμο, με αντιλήψεις πολιτικού του 21ου αιώνα, που διαπνέεται από το Εθνικό συμφέρον και την αγάπη προς την Πατρίδα και τον λαό, από κάποιους άλλους πολιτικούς, κατευθυνόμενους και υποταγέντες στα όποια ντόπια και ξένα συμφέροντα.
ΕΙΝΑΙ, όμως, ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
Προ παντός ετέρου, θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όταν η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής ανέλαβαν την εξουσία, τον Μάρτιο του 2004, το δημόσιο χρέος της χώρας μας ήταν στο 107-108 % του ΑΕΠ - που σημαίνει, πως, από τα 100 Ευρώ, που εισέπραττε η Ελλάδα, όφειλε, μόνο για δάνεια και τόκους, … 107-108 Ευρώ -, το έλλειμμα ήταν στο 7,5 % του ΑΕΠ και η ανεργία στο 11,3 (560.000 άνεργοι).
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι παρέλαβε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, ενώ, 5 μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, πολλά από τα Ολυμπιακά Έργα ήταν ημιτελή.
Το έργο του Κ. Καραμανλή είναι πολυσχιδές και μακράς πνοής. Δεν υπάρχει τμήμα της οικονομίας και της κοινωνίας, για το οποίο να μην έλαβε και να μην εφάρμοσε μέτρα αμέσου αποδόσεως, αλλά και μέτρα αποδόσεως σε βάθος χρόνου. Είναι, μάλιστα, το κυβερνητικό έργο του Κ. Καραμανλή τόσο μεγάλο και σημαντικό, για τα μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε, ώστε, από μόνο του, δίνει την πρέπουσα απάντηση, σε όλους εκείνους τους φαιδρούς και κακοήθεις, που, με περισσή μοχθηρία, διέδιδαν, πως, δήθεν, δεν είχε όρεξη να δουλέψει. ΄Οποιος δεν έχει όρεξη να δουλέψει δεν μπορεί να παράξει τόσο μεγάλο έργο.
΄Οσο για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε τα Εθνικά μας Θέματα, θεωρούμε, ότι θα περάσουν πολλά χρόνια, για να ξαναδούμε Ηγέτη αυτού του διαμετρήματος.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, όπως αυτά προκύπτουν, από το έργο του και ας αναφερθούμε - εντελώς, ενδεικτικά, βεβαίως -, σ’ αυτό.
Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, αλλά και πρώτη προτεραιότητα, για τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ήταν η διοργάνωση των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Παρέλαβε χαώδη κατάσταση. ΄Εργα ημιτελή, που δημιουργούσαν κίνδυνο απωλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση Σημίτη, λίγους μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε αφήσει τα έργα στην τύχη τους. Ας θυμηθούμε, ότι, κατά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή – δηλαδή, λίγους, μόλις, μήνες, πριν από την διεξαγωγή των Ο.Α. -, ο εργολάβος, που είχε την ευθύνη κατασκευής της Λεωφόρου Μαραθώνος, είχε κηρυχθεί έκπτωτος. Με μια τιτάνεια, όμως, προσπάθεια, από τους υπουργούς της Ν.Δ., υπό την καθοδήγηση, βεβαίως, του Κ. Καραμανλή και με συνεργεία εργατών, που εργάζοντο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επί καθημερινής βάσεως, τελείωσαν όλα τα έργα, στην ώρα τους και, έτσι, έστω και με την ψυχή στο στόμα, μπορέσαμε να οργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τότε - το 2004, δηλαδή -, η χώρα μας έλαμψε διεθνώς, σε αντίθεση με το σήμερα, που η χώρα μας, εξ αιτίας των επιλογών, ενεργειών και της εν γένει συμπεριφοράς της κυβερνήσεως του ΓΑΠ, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και έχει καταστεί ο περίγελως της Υφήλιου και το παράδειγμα προς αποφυγή.
Στην ΠΑΙΔΕΙΑ, συνέχεια
Ο θειος.....τα ξερει αυτα ? Αλλα δεν πειραξει. Τωρα εχουμε τον γιο. Μεχρι τον γιο της Ντορας....εχουμε και λεμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή