Ο ΛΕΝΙΝ, Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΠΡΕΣΤ-ΛΙΤΟΦΣΚ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ο… χρήσιμος Λένιν

Ανάμεσα στα πολλά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να πεισθούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να τα δώσουν όλα για το νέο αριστερό Μνημόνιο, είναι και η… συνθήκη του Μπρεστ- Λιτόφσκ. Έγραψε για παράδειγμα ο δημοσιογράφος Τ. Παππάς, στην φυλλάδα των «Ιών»:

“Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ιστορία

…Ενδεχομένως ο Λένιν θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος. Έλεγε, λοιπόν, ο.....

μεγάλος ηγέτης που δεν δίστασε να συμμαχήσει ακόμη και με το διάβολο για το καλό της επανάστασης και αναγκάστηκε να προχωρήσει στην ταπεινωτική συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, ότι μερικές φορές είναι απαραίτητο να παραχωρείς χώρο για να κερδίσεις χρόνο”.

Το «σφραγισμένο τραίνο»

Τι ήταν, λοιπόν, η Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόσφσκ; Όπως είναι γνωστό, ενώ διαρκούσε ο Α΄ Π.Π. (1917), ο επικεφαλής των μπολσεβίκων μεταφέρθηκε με απόλυτη ασφάλεια διαπερνώντας την εμπόλεμη Ευρώπη (από την Ελβετία μέχρι τα ρωσσο-φινλανδικά σύνορα), με γερμανικό σφραγισμένο τραίνο, κατόπιν συμφωνίας των διεθνών προστατών του με τον Κάϊζερ. Ο τρόπος μεταφοράς του Λένιν ήταν εφτασφράγιστο μυστικό, το οποίο γνώριζαν ελάχιστοι της ηγετικής ομάδας των μπολσεβίκων (σίγουρα ο Τρότσκι και οι 32 που συνταξίδευσαν μαζί του – οι οποίοι δεν ήταν κορόιδα να το μαρτυρήσουν σε άλλους και να εκτεθούν). Η υποχρέωση που είχε αναλάβει ο Λένιν έναντι των Γερμανών ευεργετών του, ήταν αφενός μεν να τερματίσει τον πόλεμο στο Ανατολικό Μέτωπο, ώστε οι Γερμανοί να ρίξουν απερίσπαστοι όλες τις δυνάμεις τους στο Δυτικό και αφετέρου δε να παραχωρήσει στην Γερμανία τα ρωσσικά εδάφη που είχε βάλει στο μάτι ο Κάϊζερ.

Ο πληρών τοις μετρητοίς…  

Έτσι, μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων στην Ρωσσία, μια αντιπροσωπεία υπό τον Τρότσκι μετέβη στο Μπρεστ-Λιτόφσκ, μια πόλη πολύ κοντά στα σύνορα, για στημένες «ειρηνευτικές» συνομιλίες με τους Γερμανούς. Οι όροι που έθεσαν οι Γερμανοί ήταν δυσβάστακτοι, αλλά οι υποχρεώσεις ήταν υποχρεώσεις. Ο πληρών τοις μετρητοίς βάζει και τους όρους. Έπρεπε, όμως, να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα πριν πέσουν οι υπογραφές, ώστε να πεισθούν τα ανύποπτα (για τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει ο Λένιν) κομματικά στελέχη και να προετοιμασθεί η κοινή γνώμη για την παράδοση σημαντικών ρωσσικών εδαφών. Έτσι, ο Τρότσκι επέστρεψε στην Πετρούπολη, για να μεταφέρει τάχα τις γερμανικές προτάσεις στην Κ.Ε. του κόμματος και αυτή να αποφασίσει για το τι μέλλει γενέσθαι.

«Έντιμη συμφωνία ειρήνης» ή επαναστατικός πόλεμος;

Την εποχή εκείνη, οι οργανώσεις των μπολσεβίκων είχαν χωριστεί στα δύο. Σ’ αυτούς που συμφωνούσαν με τον Λένιν σε μια «έντιμη συμφωνία ειρήνης» και σ’ αυτούς που συμφωνούσαν με την άποψη του θεωρητικού του κόμματος Νικολάϊ Μπουχάριν (εξοντώθηκε το 1936 από τον «πατερούλη» Στάλιν), για μετατροπή του πολέμου με τη Γερμανία σε «επαναστατικού», με σκοπό την εξαγωγή της μπολσεβίκικης «επανάστασης» στην Δύση και ειδικά στην γενέτειρα του Μαρξ, Γερμανία. Η υπεροχή της άποψης Μπουχάριν ήταν τόσο μεγάλη, που από τα 235 Σοβιέτ την αποδέχθηκαν -κατά πλειοψηφία- τα 233! Επίσης, υπέρ του Μπουχάριν ετάχθησαν και οι σοσιαλεπαναστάτες «Εσέροι» («λαϊκιστές» της εποχής, στην αρχή συνοδοιπόροι-«χρήσιμοι ηλίθιοι» των μπολσεβίκων, και στη συνέχεια θύματά τους…).

«Με το πιστόλι στον κρόταφο»

Μετά από μία θυελλώδη συνεδρίαση και μετά χιλίων βασάνων, ο Λένιν κατόρθωσε να πάρει την έγκριση της Κ.Ε. (από τους 15 παρόντες, οι 7 ψήφισαν υπέρ της ειρήνης με τους όρους των Γερμανών, 4 της ομάδος Τρότσκι σκοπίμως απείχαν, ενώ 4 ψήφισαν κατά) και ο Τρότσκι επέστρεψε στο Μπρεστ. Εκεί, ανακοινώθηκε επισήμως το… αδιέξοδο των συνομιλιών και ο Τρότσκι… παραιτήθηκε από επικεφαλής των «διαπραγματεύσεων». Στα κρυφά, όμως, συμφωνήθηκε να γίνει μια μεγάλη γερμανική επίθεση και να καταληφθούν τα εδάφη που ήθελαν οι Γερμανοί, έτσι ώστε να παρουσιαστεί η σύναψη ειρήνης ως μοιραία λύση για να μην χαθούν τα πάντα. Επιπλέον, με την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης «με το πιστόλι στον κρόταφο», θα μπορούσαν οι μπολσεβίκοι να αποτινάξουν από πάνω τους την κατηγορία πως ήταν πράκτορες του εχθρού. Λίγες ώρες μετά την αναχώρηση του Τρότσκι από το Μπρεστ, άρχισε η επίθεση και οι Γερμανοί έφτασαν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αγία Πετρούπολη. Δεν προχώρησαν, όμως. Κύριοι στις συμφωνίες τους!

Η ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης

Η σύναψη της ταπεινωτικής συνθήκης ειρήνης, ήταν το κύριο θέμα του 7ου  Συνεδρίου του κόμματος. Εν τέλει, ο Λένιν κατόρθωσε να πείσει την πλειονότητα των συνέδρων πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη, νέα αντιπροσωπεία των μπολσεβίκων με επικεφαλής τον Σοκόλνικωφ, υπέγραψε στις 3 Μαρτίου 1918, την κατάπτυστη συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ. Με την ταπεινωτική αυτή συνθήκη, οι μπολσεβίκοι παρέδωσαν το ένα τρίτο των ευρωπαϊκών εδαφών της Τσαρικής Αυτοκρατορίας, (ήτοι την Ουκρανία, τα Βαλτικά κράτη, την Πολωνία και την Φινλανδία), το ένα τρίτο των καλλιεργειών της, τις 9.000 από τις 16.000 βιομηχανίες και βιοτεχνίες και το 75% των ανθρακωρυχείων. Στα παραδοθέντα εδάφη, κατοικούσαν 56 εκατομμύρια Ρώσσοι. Επιπλέον, η Ρωσσία ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει το αστρονομικό ποσό των έξι δισεκατομμυρίων χρυσών μάρκων ως αποζημιώσεις στην Γερμανία.

Τα πήραν πίσω με… τόκο

Με τον τρόπο αυτό, οι Γερμανοί, έπαιρναν πίσω σε… είδος και σε χρήμα όσα ξόδεψαν για την άνοδο αλλά και για την διατήρηση των μπολσεβίκων στην εξουσία και μάλιστα με… τόκο.

Ωστόσο, μετά την ήττα της Γερμανίας στο Δυτικό Μέτωπο, υπεγράφη η Συνθήκη των Βερσαλλιών, που υποχρέωσε τους Γερμανούς να αποχωρήσουν από τα κατεχόμενα εδάφη στην Ανατολή.

Οι Βερσαλλίες και οι… δυστυχίες

Εάν όλα τα παραπάνω σας θυμίζουν καταπληκτικά αυτά που συνέβησαν έως τώρα και αυτά που θα συμβούν τις επόμενες ημέρες για την επιβολή του νέου αριστερού μνημονίου στην Ελλάδα, καλώς σας τα θυμίζουν! Και είναι ουκ λίγα… Στη θέση των Γερμανών του Κάϊζερ βάλτε τους διεθνείς τοκογλύφους του Σόρος, στη θέση του Λένιν τον mister Tsipra (από μικρός κνίτης το ονειρευότανε!), «σφραγισμένο τραίνο» η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία (προσοχή, κάθε ταύτιση με τα τραινάκια στα προεκλογικά σποτ του Καμμένου είναι… ατυχέστατη), οι τότε υποχρεώσεις του Λένιν όπως οι σημερινές του m.T., «έντιμη ειρήνη» του τότε όπως «έντιμη συμφωνία» του τώρα, Μπουχάριν όπως Λαφαζάνης (λέτε να έχουν και το ίδιο τέλος, με θηλυκό «Στάλιν» του ΣΥΡΙΖΑ την… αφέντρα Ζωή;), «Εσέροι» όπως… ψεκασμένοι του Καμμένου, Τρότσκι όπως Βαρουφάκης, Σοκόλνικωφ όπως Τσακαλώτος, συμφωνημένη γερμανική επίθεση και αθρόα κατάληψη εδαφών όπως capital control και κλείσιμο τραπεζών, σταμάτημα της γερμανικής επίθεσης στις παρυφές της Αγίας Πετρούπολης όπως η μη πληρωμή των 4 δόσεων στο ΔΝΤ που χαρακτηρίστηκε «ληξιπρόθεσμη οφειλή» (και μάλιστα χωρίς να τεθεί νέα προθεσμία εξόφλησης!), ενώ θα μπορούσε το ΔΝΤ να κηρύξει την Ελλάδα «σε χρεοκοπία», καθώς και  η συνέχιση του ELA, συνεδριάσεις Κ.Ε. και συνεδρίου των μπολσεβίκων όπως οι συνεδριάσεις της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφορίες στη βουλή, παρόμοια τακτική με τις αποχές και τα κατά, ταπεινωτική συμφωνία «με το πιστόλι στον κρόταφο» για να μη χαθεί η «επανάσταση» τότε – η Ελλάδα σήμερα. Η μόνη διαφορά του τότε με το τώρα, είναι ότι στην ελληνική περίπτωση δεν θα υπάρξουν στο τέλος Βερσαλλίες, παρά μόνον δυστυχίες!

ΠΗΓΗ: ethnikismos.net