“CARA AL SOL”

«Αν σου πουν πως έπεσα

να ξέρεις πως πήγα στο πόστο

που με περιμένει εκεί επάνω».

           

– Από το “Cara al Sol”, τον Ύμνο της ισπανικής Φάλαγγας (Κοιτάζοντας τον Ήλιο)

«… Ο αρχηγός φαλαγγίτης έκλεισε την πόρτα, έπαψε η βουή. Είναι τριάντα χρονών, κοντός, εύρωστος, με παχύτατο σβέρκο, με χοντρά μπράτσα και γρήγορες απότομες χειρονομίες. Τύπος τορεαντόρ. Τα μάτια του είναι γαλάζια, με ατσαλένιες αναλαμπές. Ένιωθες πως από το άφθονο αυτό, γιομάτο κρέας σώμα, θρέφουνταν μια δυνατή, άγρια θέληση:

– Από τα τρία αιτήματα, άρχισε με βροντερή φωνή ο Φαλαγγίτης, «Θεός, Πατρίδα, Βασιληά», εμείς μονάχα για το ένα είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου: Για την Πατρίδα. Μια πατρίδα όμως, όχι σαν την περασμένη, που άφηνε τον λαό να σαπίζει στη φτώχεια και να στραβώνεται στην αμάθεια. Μια πατρίδα δίκαιη, που να...

προστατεύει όλους, πλούσιους και φτωχούς, ευγενείς και λαό, χωρίς καμμιάν προνομιούχα τάξη! …

Όσο μιλούσε τα μάτια του άναβαν, οι φλέβες του χοντρού του σβέρκου φούσκωναν. Ο τορεαντόρ μέσα του ξυπνούσε:

… Όχι! φώναξε και με βία κρατιόταν να μη χτυπήσει τη γροθιά του στο τραπέζι, όχι! Δεν κάναμε εμείς τον πόλεμο και δεν στείλαμε εκατό χιλιάδες Φαλαγγίτες να πεθάνουν, για να χοντρύνουν οι κοιλιές των πλουσίων και να πέσει πάλι ο λαός στην αθλιότητα.

Σηκώθηκε, έκαμε μερικές δρασκελιές στο δωμάτιο. Γαλήνεψε.

– Δεν είμαστε , εμείς οι Φαλαγγίτες, πολιτικό κόμμα. Είμαστε τάγμα μαχητικό. Θέμε να φέρουμε νέα κοινωνική δικαιοσύνη. Μιαν οικονομική οργάνωση απάνω από τα ταξικά συμφέροντα. Θέμε να καταργήσουμε τα πολιτικά κόμματα, την καθολική ψηφοφορία, τις εκλογές, τις κοινοβουλευτικές συμμορίες. Θέμε ένα κράτος δυνατό, που να μην είναι μήτε καπιταλιστικό, μήτε μαρξιστικό. Όλοι οι παραγωγοί θα αποτελούν, μέσα στα πλαίσια του κράτους μια οργανωμένη ολότητα. Καμμιά αναρχία στην παραγωγή, καμμιά αδικία στην κατανομή του πλούτου. Να δοθεί γης στο χωριάτη. Δικαιοσύνη και ψωμί στον εργάτη. Γράμματα σε όλους. Βλέπετε, θέμε να δημιουργήσουμε μια νέα πατρίδα…

…Έφυγα, βαθιά κρατώντας στο νου μου τα λόγια του νέου Φαλαγγίτη. Και περισσότερο από τα λόγια, την έκφραση του προσώπου, τον τόνο της φωνής, τη φλόγα του ματιού του. Ένιωθα πως μιλούσαν με το στόμα του εκατομμύρια νέοι σε όλον τον κόσμο…»

…»Μια δεκαριά φαλαγγίτες, περνούν αγκαλιασμένοι ώμο τον ώμο και τραγουδούν τον υμνώ της Φάλαγγας. Μπροστά πήγαιναν δυο νέες φαλαγγίτισες με ορθά τα στήθη κι απάνω στην καρδιά  τους κεντημένα τα πέντε κόκκινα φαλαγγίτικα βέλη. Τέντωσα το αυτί να ακούσω. Έτσι όπως τραγουδιόταν από νεανικά λαρύγγια, ο ύμνος αυτός ξεπερνούσε τα σύνορα της Ισπανίας. Ξεπερνούσε την Ιδέα που υμνούσε και γίνουνταν, με ανάλαφρες αλλαγές, ένας παγκόσμιος ύμνος του έρωτα και του θανάτου»

Από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Ταξιδεύοντας ­- Ισπανία». Ο Καζαντζάκης είχε βρεθεί στην Ισπανία ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Καθημερινή», προκειμένου να καλύψει τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.

Πηγή: Δημητρίου Σούτζου «Ισπανικές Φλόγες», εκδόσεις Νέα Θέσις, 1988

Ο Ύμνος τη Φάλαγγας :

Κοιτάζοντας τον Ήλιο, με καινούργιο πουκάμισο

που το κέντησες κόκκινο χτες

θα με βρει ο θάνατος αν με πάρει

και δεν θα σε ξαναδώ ποτέ μου.

Δίπλα στους συντρόφους μου θα βρίσκομαι

που στέκονται φρουροί στον Παράδεισο

ατάραχοι και παρόντες

στην κοινή προσπάθεια.

Αν σου πουν πως έπεσα

να ξέρεις πως πήγα στο πόστο

που με περιμένει εκεί επάνω.

Θα ξαναγυρίσουν νικηφόρες οι σημαίες

με το χαρούμενο βήμα της ειρήνης,

και θα φέρουν πέντε τριαντάφυλλα :

τα βέλη της φαρέτρας μου.

Θα ξαναγελάσει η Άνοιξη

που προσμένουν οι Ουρανοί,

η Γη και η Θάλασσα.

Όρθιες οι Φάλαγγες! Εμπρός για τη Νίκη!

Μια καινούργια αυγή ανατέλλει στην Ισπανία.

Ισπανία Ενωμένη!

Ισπανία Μεγάλη!

Ισπανία Ελεύθερη!

Arriba Ισπανία!

Τους στίχους έγραψε ο ίδιος ο José Antonio Primo de Rivera, ο αρχηγός της ισπανικής Φάλαγγας και την μουσική οι Juan de Tellería και Juan R. Buendia. Η σύνθεση έγινε στο “Kompon”, (Σπηλιά), ένα βασκικό μπαρ στην οδό Calle Miguel Moya στην Μαδρίτη. Ο ίδιος ο Jose Antonio έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές, «ο ύμνος μας πρέπει να είναι ένα χαρούμενο τραγούδι, απαλλαγμένο από μίσος, αλλά να μιλάει για τον πόλεμο και την αγάπη. Η πρώτη στροφή θα είναι αφιερωμένη στην αρραβωνιαστικιά, η δεύτερη στους αιώνιους φρουρούς που βρίσκονται ψηλά στα αστέρια και η τελευταία στην νίκη και την ειρήνη». Επίσημα παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 1936.

Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ